Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, Και για τους Εθνικούς το Ευαγγέλιο Κυριακή ΙΒ Λουκά

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 19 Iανουαρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Κήρυγμα 1ον: Και για τους Εθνικούς το Ευαγγέλιο

1. Όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί αποτελούμε, αδελφοί μου, την οικογένεια των παιδιών του Θεού. Και η οικογένειά μας αυτή λέγεται ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Όπως ο καθένας πρέπει να ξέρει την οικογένειά του, έτσι και εμείς πρέπει να γνωρίζουμε την ιερή μας οικογένεια, την Εκκλησία. Γι᾽ αυτό σας παρακαλώ να παρακολουθείτε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα κηρύγματά μας αυτά, τα οποία θα μιλούν για την ζωή και την διδασκαλία της ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Αρχίζω με το σημερινό μου κήρυγμα:

Από την αρχή η Εκκλησία μας, αδελφοί μου, αντιμετώπισε δύο δυσκολίες. Είναι τα δύο άκρα! Σας παρακαλώ να πάρετε και να διαβάσετε ένα πολύ ωραίο και δυνατό βιβλίο του μακαριστού αρχιμανδρίτου, μεγάλου νεωτέρου πατέρα της Εκκλησίας μας, του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου. Είναι το βιβλίο «Τα δύο άκρα». Από την μία πλευρά είναι ο ζηλωτισμός και από την άλλη μεριά ο φιλελευθερισμός. Αυτά τα δύο, χριστιανοί μου, τα αντιμετώπισε η Εκκλησία από την αρχή. Από την μιά μεριά ήταν οι«εξ Ιουδαίων Χριστιανοί», που ήθελαν αυστηρότερο το Ευαγγέλιο, και από την άλλη μεριά ήταν οι «εξ Εθνών Χριστιανοί», που ήθελαν το Ευαγγέλιο «πλανισμένο» και ελεύθερο. Ας μιλήσω καθαρότερα και σαφέστερα για το τί θέλω να πω:

2. Οι Ιουδαίοι, αδελφοί μου, ήταν εθνικιστές. Θεωρούσαν δηλαδή ότι ο Θεός είναι δικός τους μόνο, ότι ο Θεός νοιάζεται γι᾽ αυτούς μόνο και γι᾽ αυτό απ᾽ όλα τα έθνη εξέλεξε μόνον αυτούς, γιατί αυτοί είναι οι εκλεκτοί. Ο Θεός όμως είναι παγκόσμιος και ενδιαφέρεται για την σωτηρία όλων των ανθρώπων και όλων των λαών. Ο Ιησούς Χριστός, ο Μεσσίας, σαρκώθηκε για την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Γι᾽ αυτό και μετά την Ανάστασή Του είπε στους μαθητές Του να πορευθούν σ᾽ όλα τα έθνη για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. «Πορευθέντες – τους είπε – μαθητεύσατε πάντα τα έθνη...».Αυτό όμως, το να κηρύττεται δηλαδή το Ευαγγέλιο σε όλους τους λαούς δεν το ήθελαν οι από τους Ιουδαίους προερχόμενοι χριστιανοί, γιατί, όπως σας είπα, νόμιζαν και πίστευαν ότι ο Μεσσίας είναι γι᾽ αυτούς μόνο. Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα, η πρώτη δυσκολία, που αντιμετώπισε στην αρχή η Εκκλησία: Το κήρυγμα του Ευαγγελίου πρέπει να κηρύττεται και στους εθνικούς, δηλαδή τους ειδωλολάτρες, ή είναι μόνο για τους Ιουδαίους;

3. Σ᾽ αυτό το ερώτημα η Εκκλησία απήντησε ότι το κήρυγμα του Ευαγγελίου είναι για όλους και όχι μόνο για τους Ιουδαίους. Σ᾽ αυτή την θέση της Εκκλησίας μας έχουμε τα εξής επιχειρήματα: (α) Το νεογέννητο Ιησού Χριστό πήγαν να τον προσκυνήσουν όχι μόνο οι ποιμένες από την Ιουδαία, αλλά και οι μάγοι εξ Ανατολών, ειδωλολάτρες δηλαδή. Τον Μεσσία τον περίμενε όλη η ανθρωπότητα. (β) Την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε που γεννήθηκε ουσιαστικά η Εκκλησία με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν ήταν μόνο Ιουδαίοι, αλλά άνθρωποι από τα περισσότερα γνωστά μέρη του κόσμου. Ήταν Ιουδαίοι βεβαίως, αλλά και άνθρωποι από την Μεσοποταμία, την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Ασία, την Φρυγία, την Παμφυλία, την Αίγυπτο, από τα μέρη της Λιβύης. Ήταν Ρωμαίοι, ήταν Κρήτες και Άραβες, ήταν Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες, ήταν απ᾽ όλα τα μέρη του κόσμου (Πραξ. 2,9-11). (γ) Το μήνυμα του Αγγέλου προς τον διάκονο Φίλιππο, να πάει στο δρόμο που κατεβαίνει από την Ιερουαλήμ στην Γάζα και να συναντήσει εκεί έναν αξιωματουχο Αιθίοπα. Ο Φίλιππος συνάντησε αυτόν τον ανώτερο αξιωματικό και αυλικό της βασίλισσας των Αιθιόπων πάνω στο άρμα του να διαβάζει τον προφήτη Ησαΐα. Τον κατήχησε και έπειτα τον βάπτισε (Πραξ. 8,26-28). Αυτό έγινε κατά την εντολή του Θεού, με την αποκάλυψη του Αγγέλου, όπως είπαμε. Ο Αιθίοπας βεβαίως δεν ήταν Ιουδαίος. Άρα το θέλημα του Θεού ήταν να έρχονται στην Εκκλησία όχι μόνο Ιουδαίοι, αλλά και Εθνικοί. (δ) Μία άλλη παρόμοια αποκάλυψη έγινε και στον απόστολο Πέτρο. Αυτός ο Απόστολος, πάλι με όραμα, έμαθε να μην κάνει διάκριση μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών. Από αυτό φάνηκε ότι το θέλημα του Θεού είναι να κηρύττεται το Ευαγγέλιο του Χριστού και στους Εθνικούς και να γίνονται και αυτοί μέλη της Εκκλησίας του Χριστού (Πράξ. κεφ. 10.11). Μάλιστα ο απόστολος Πέτρος στην περίπτωση αυτή ομολόγησε ότι «ουκ έστι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλ᾽ εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστι» (Πράξ. 10,34-35). (ε) Ως τελευταίο παράδειγμα θα αναφέρουμε τον διάκονο Στέφανο. Γιατί λιθοβολήθηκε; Λιθοβολήθηκε από τους Ιουδαίους γιατί κατάλαβαν από τα κηρύγματά του ότι κηρύττει τον Ιησούν Χριστόν για όλο τον κόσμο, για όλα τα έθνη και έτσι εξισώνει το δικό τους προνομιούχο έθνος, που δέχθηκε τον Νόμο του Μωυσή, το εξισώνει, λέγω, με τα άλλα βέβηλα έθνη. Η κατηγορία εναντίον του ήταν ότι τον άκουσαν να λέει στο κήρυγμά του ότι ο Ιησούς Χριστός θα αλλάξει τα ιερά έθιμα και τους θεσμούς, που παρέδωκε ο Μωυσής στους Ιουδαίους (βλ. Πράξ. 6,14).

Με αυτά και από πολλά άλλα επιχειρήματα, αδελφοί μου χριστιανοί, από την αρχή η Εκκλησία του Χριστού νίκησε την στενοκαρδία των Ιουδαίων και το κήρυγμά της ακουόταν πολύ έξω από τα Ιουδαϊκά σύνορα, σε όλα τα έθνη, όπως το είπε ο Ιησούς Χριστός στους μαθητές Του.

Με πολλές ευχές,

† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

πηγή