Ἁγίων Ἀκύλα καί Πρίσκιλλας π.Γεώργιος Ρ. Ζουμῆς,

 Μία ἱερή συζυγία, ἕνα ἀγαπημένο ζευγάρι ἑορτάζουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου, τούς ἁγίους Ἀκύλα καί Πρίσκιλλα. Ἦσαν Ἰουδαῖοι στό γένος καί καταγόντουσαν ἀπό τόν Πόντο. Τό ἔτος 49 μ.Χ. τούς συναντοῦμε στή Ρώμη. Ἀκύλας σημαίνει ἀετός καί ἦταν κατασκευαστής χοντρῶν μάλλινων ὑφασμάτων γιά σκηνές. Ἡ Πρίσκιλλα ἤ ἀλλιῶς Πρίσκα καταγόταν ἀπό σπουδαία εὐγενῆ οἰκογένεια καί τό ἐπίπεδο τῆς μορφώσεώς ἦταν ἀπό ἀνώτερα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
Τό ἔτος αὐτό ὁ αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης Κλαύδιος ἔβγαλε διάταγμα, μέ τό ὁποῖο ἔδιωχνε τούς Ἑβραίους ἀπό τή Ρώμη, διότι στίς ἐκεῖ συναγωγές γινόντουσαν ταραχές, μέ αἰτία κάποιον Χριστό.
Ἀνάμεσα σ᾿ ἐκείνους πού ἐγκατέλειψαν τήν Ρώμη ἦταν καί οἱ σημερινοί μας Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταστάθηκαν στήν Κόρινθο, ὅπου ἐξασκοῦσαν τό ἐπάγγελμα τοῦ σκηνοποιοῦ. Ἦταν ἄνθρωποι ἐνάρετοι καί εὐσεβεῖς. Ἐκεῖ στήν Κόρινθο γνώρισαν τόν ἀπόστολο Παῦλο. 
Δέν ξέρουμε μέ βεβαιότητα, ἄν γνώριζαν τό Εὐαγγέλιο καί ἄν ἦσαν βαπτισμένοι στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς γράφει στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὅτι ὁ Παῦλος βρῆκε κάποιον Ἰουδαῖο ὀνόματι Ἀκύλα καί Πρίσκιλλα τήν γυναίκα του καί ἐπειδή εἶχε τήν ἴδια τέχνη μέ αὐτούς ἔμεινε κοντά τους. Ἄν ὁ Ἀκύλας ἦταν χριστιανός δέν θά ἔλεγε κάποιον Ἰουδαῖο, ἀλλά κάποιον μαθητή ἤ ἀδελφό ὀνόματι Ἀκύλα.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔμεινε μαζί τους 18 μῆνες. Ἐκεῖνοι τόν ἄκουγαν νά μιλάει γιά τόν Χριστό. Ρωτοῦσαν καί μάθαιναν, ἔπαιρναν ὅ,τι πολυτιμότερο μποροῦσαν. Κατηχήθηκαν μέ ἄλλα λόγια καί βαπτίσθηκαν ἀπό τόν Παῦλο καί ἀποφάσισαν νά γίνουν βοηθοί καί συνεργάτες του, νά τόν ἀκολουθοῦν στίς περιοδίες του.
Κάποτε πῆγαν ὅλοι μαζί στήν Ἔφεσο. Ἐκεῖ γνώρισαν τόν Ἀπολλώ, ἄνδρα ζηλωτή καί λόγιο ἀπό τήν Ἀλεξάνδρεια, τόν ὁποῖο κατήχησαν καί ὁ ὁποῖος ἐξελίχθηκε σέ σπουδαῖο κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου καί πολύτιμο συνεργάτη τοῦ ἀπ. Παύλου.
Τό ἔτος 68 μ.Χ. μετακομίζουν καί πάλι στή Ρώμη, γιά νά συνεχίσουν νά διδάσκουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Στίς πράξεις τῶν Ἀποστόλων καί στίς ἐπιστολές τοῦ Ἀπ. Παύλου ἀφιερώνονται πάνω ἀπό δέκα ἐδάφια σ᾿ αὐτούς τούς Ἁγίους. Ὅμως γιά τό τέλος τους δέν γνωρίζουμε πολλά πράγματα. Τό ἀρχαῖο βιβλίο τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν ἀναφέρει, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἀκύλας χειροτονήθηκε ἀπό τόν ἀπ. Παῦλο ἐπίσκοπος στή Μ. Ἀσία. Στό Συναξάρι τῆς Ἐκκλησίας διαβάζουμε, ὅτι πρῶτα ἐμαρτύρησε ἡ ἁγία Πρίσκιλλα. Βλέποντας ὁ Ἅγιος τή γυναίκα του νά ἀποκεφαλίζεται εἶπε: Μπορῶ νά μή φανῶ ἄνδρας ἐγώ ἀνάλογα πρός τήν γυναίκα μου ἀνδρεῖος καί πρόθυμος ὑπέρ τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ; Ἔτσι ἐτελειώθη καί ἐκεῖνος μέ μαρτυρικό θάνατο. Αὐτός μέ λίγα λόγια, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ βίος τῶν Ἁγίων Ἀκύλα καί Πρίσκιλλας.
Στή συνέχεια ἕνα πρᾶγμα θά ἤθελα νά ὑπογραμμίσω. Οἱ σημερινοί Ἅγιοι διδάχθηκαν τήν πίστη ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο καί αὐτόν τόν πολύτιμο μαργαρίτη πού βρῆκαν, τόν Ἰησοῦ Χριστό, δέν τόν κράτησαν μόνο γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά τόν μετέδωσαν καί σέ ἄλλους. Ἔγιναν συνεργάται τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν. Βγῆκαν μαζί του πρός ἄγραν. Βγῆκαν νά ψαρέψουν ἀνθρώπους καί νά τούς ὁδηγήσουν στή σωτηρία. Ἔτσι ἐξ αἰτίας τους ἔχουμε τόν ἀπόστολο Ἀπολλώ. Ἐξ αἰτίας τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου ἔχουμε τόν κορυφαῖο ἀπόστολο Πέτρο. Ἀπό τόν Φίλιππο ἔχουμε τόν Ναθαναήλ. Ἀπό τήν ἁγία Μακρίνα, γιαγιά τοῦ Μ. Βασιλείου, ἔχουμε μιά ὁλόκληρη οἰκογένεια δεκατριῶν ἁγίων. Ἀπό τήν εὐσεβῆ Ναταλία, τήν σύζυγο, ἔχουμε τόν πρώην εἰδωλολάτρη Ἀδριανό χριστιανό καί μάλιστα μάρτυρα. Ἁπό τόν ἅγιο Παντελεήμονα ἔγινε χριστιανός ὁ πατέρας του. Καί ἀσφαλῶς δέν εἶναι τά μόνα παραδείγματα. Τέτοια ἔχουμε ἄπειρα μέσα στήν Ἐκλησία. 
Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει στούς Κορινθίους, ὅτι εἴμαστε Θεοῦ συνεργοί. Συνεργαζόμαστε μέ τόν Θεό γιά ἕνα σκοπό, γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σωτηρία κάθε ἀνθρώπου." Πάντας θέλει σωθῆναι". Ὁ Θεός, πού εἶναι παντοδύναμος, μπορεῖ νά κάνει τά πάντα μέ μεγάλη εὐκολία, μέ ἕνα νεῦμα Του. Ἕνα μόνο δέν μπορεῖ νά κάνει. Δέν μπορεῖ νά σώσει τόν ἄνθρωπο χωρίς τή θέλησή του. Σ᾿ αὐτό περιμένει τή συνεργασία καί τήν ἀνταπόκριση τοῦ ἀνθρώπου. 
Σ᾿ ἕνα ἄλλο σημεῖο γράφει ὁ ἀπ. Παῦλος: Ὑπέρ Χριστοῦ πρεσβεύομεν, ὡς τοῦ Θεοῦ παρακαλοῦντος δι᾿ ἡμῶν. Εἴμαστε σταλμένοι ἀπό τό Χριστό καί εἶναι σάν νά σᾶς παρακαλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεός μέ τό δικό μας στόμα. Τά λόγια αὐτά εἶναι πολύ σπουδαῖα γι᾿ αὐτό καί πολύ πρέπει νά τά προσέξουμε. Ὅταν οἱ ἱερεῖς ὁμιλοῦν καί διδάσκουν, μᾶς ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ὅταν ὁ ὁποιοσδήποτε ἀδελφός χριστιανός μᾶς πλησιάζει καί μᾶς συμβουλεύει, τό κάνει ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἐμεῖς εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τόν ἀκούσουμε καί νά ὑπακούσουμε. 
Ὁ Θεός γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων χρησιμοποιεῖ ἀγγέλους καί προφῆτες. Τούς ποιμένες καί διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὁποιοδήποτε ἄνθρωπο. Ἀκόμη καί τά ζῶα, τά στοιχεῖα τῆς φύσεως ἤ διάφορες καταστάσεις ὅπως πείνα, δίψα, ἀρρώστεια καί αὐτόν ἀκόμη τόν θάνατο. 
Μή λησμονοῦμε, ὅτι καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρέπει νά συνεργαζώμαστε μέ τό Θεό γιά τή δική μας σωτηρία, μά καί τή σωτηρία τῶν ἄλλων. Τότε μόνο θά σωθοῦμε, ὅταν ἐργασθοῦμε γιά τό καλό καί τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας. Ἄς ἀναλογισθοῦμε τί κάναμε μέχρι αὐτή τή στιγμή γιά τή σωτηρία μας καί τή σωτηρία τῶν ἄλλων, ὧστε κάτι νά ἐλπίζουμε καί ἐμεῖς.
Ἀγαπητοί μου,
Στή ζωή μας, στό δρόμο μας μπροστά στέκεται ὁ Θεός καί ὁ διάβολος. Ποιός ἀπό τούς δύο θά νικήσει; Ἀσφαλῶς στό τέλος νικητής θά εἶναι ὁ Θεός. Ὅμως τί θά γίνει στή δική μας περίπτωση; Θά νικήσει ἐκεῖνος στόν ὁποῖο ἐμεῖς θά δώσουμε τή θέλησή μας καί τό χέρι μας.
Ἀσφαλῶς δέν πρέπει νά γίνουμε συνεργάται τοῦ διαβόλου. Δέν θά συμπράξουμε στίς παρανομίες τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά θά γίνουμε βοηθοί καί συνεργοί Θεοῦ. Κάθε φορά πού ὁ Θεός ζητάει τή συνεργασία μας, ἐμεῖς θά τήν προσφέρουμε ὁλοπρόθυμα. Ποτέ δέν θά τήν ἀρνηθοῦμε. Γιά νά δοξάζεται ἔτσι ὁ Θεός καί ἐμεῖς νά ὁδηγούμεθα στή σωτηρία. Ἀμήν.-