Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Το «Πάτερ ἡμῶν» - Η Κυριακή Προσευχή με σύντομη ερμηνεία


Η Κυριακή προσευχή, είναι μία από τιs ομορφότερες προσευχές που δόθηκαν στην ανθρωπότητα. Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά, διδάχθηκε από τον Κύριο Ιησού Χριστό στους μαθητές του, όταν του ζήτησαν να τους υποδείξει με ποιο τρόπο θα έπρεπε να προσεύχονται.

«οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς»
Σεις λοιπόν έτσι να προσεύχεσθε·
  Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· 
                        Πατερ ημών, που είσαι πανταχού παρών, αλλά εξαιρετικά στους ουρανούς κάνεις αισθητήν την παρουσίαν σου, ας αναγνωρισθή η αγιότης σου και ας δοξασθή και ας λατρευθή άξίως το όνομά σου απ' όλα τα λογικά όντα του ουρανού και της γης.
 
Ματθ. 6,10      ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·
 
Ματθ. 6,10      Ας έλθη η βασιλεία σου εις τας καρδίας όλων των ανθρώπων, ώστε όλοι να υποτάσσωνται με προθυμίαν και με αφοσίωσιν εις σε. Δώσε να εκτελήται το θέλημά σου και εις την γην από τους ανθρώπους, με όσην προθυμίαν και ακρίβειαν εκτελείται τούτο στον ουρανόν από τους αγγέλους και αγίους.
 
Ματθ. 6,11      τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·
 
Ματθ. 6,11      Δώσε μας σήμερα τον άρτον τον καθημερινόν και απαραίτητον δια την συντήρησίν μας.
 
Ματθ. 6,12      καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·
 
Ματθ. 6,12      Και συγχώρησε τα βαρύτατα χρέη μας, δηλαδή τας αναριθμήτους αμαρτίας μας, όπως και ημείς συγχωρούμεν εκείνους, οι οποίοι είναι οφειλέται απέναντί μας εξ αιτίας των αδικημάτων που μας έκαμαν.
 
Ματθ. 6,13      καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
 
Ματθ. 6,13      Και μη επιτρέψεις να περιπέσωμεν εις πειρασμόν, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρόν. Ζητούμεν δε αυτά από Σε, διότι ιδική σου είναι η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα στους ατελείωτους αιώνας. Αμήν.

«Πάτερ»

 Ο Θεός, ο Θεός μας, ο οποίος ευδόκησες από το μηδέν να μας δημιουργήσεις και να μας προικίσεις με τα χαρίσματα της νόησης και της ελευθερίας, Εσύ, ο οποίος μας προόρισες να γίνουμε παιδιά σου και κληρονόμοι των επουράνιων αγαθών, Εσύ, Θεέ πανοικτίρμονα, ο οποίος δεν μας αποστράφηκες μετά την αμαρτίας μας, αλλά και πάλι μας αγάπησες και από αγάπη έστειλες στον κόσμο ως θυσία και ιλασμό για τις αμαρτίες μας τον μονογενή σου Υιό, τον Ιησού Χριστό, διά του οποίου λαμβάνουμε τη χάρη του Παναγίου σου Πνεύματος και αναγεννιόμαστε και  διά του οποίου αποκτήσαμε εκ νέου το χάρισμα της υιοθεσίας και σε ονομάζουμε Πατέρα μας και σε επικαλούμαστε·
 

«Ἡμῶν»

 Ο Θεός, ο Θεός μας, Εσύ, ο οποίος υιοθετώντας τους ανθρώπους διά του Ιησού Χριστού καθιστάς αυτούς και αδελφούς μεταξύ τους, Εσύ, ο οποίος θέλεις όλοι να προσευχόμαστε ως αδελφοί στο όνομα του Χριστού, ο ένας για τον άλλο, και να ζητούμε και για τους άλλους ό,τι ζητούμε και για τον εαυτό μας, Εσύ, Επουράνιε Πατέρα, ο οποίος θέλεις όλοι ως αδελφοί να δείχνουμε ο ένας προς τον άλλο κυρίως με τα έργα εγκάρδια και αγία αγάπη·
 

«Ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»

 Ο Θεός, ο Θεός μας, Εσύ, ο οποίος ως άπειρο Πνεύμα είσαι μεν πανταχού παρών και δεν υπάρχει κτίση αφανής απέναντί σου, φανερώνεις όμως όλη τη δόξα και το μεγαλείο σου στους ουρανούς, όπου λατρεύεσαι χωρίς παύση από τους αγίους αγγέλους και τα πνεύματα των δικαίων, ευδόκησε, Εσύ Πατέρας μας Επουράνιε, να εισακούσεις την προσευχή μας.
 

«Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου»

 Ευχόμαστε και παρακαλούμε να γίνει το άγιο όνομά σου γνωστό και λατρευτό μεταξύ όλων των ανθρώπων. Ευχόμαστε όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν, ότι Εσύ είσαι ο αληθινός Τριαδικός Θεός, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, και παρακαλούμε να ευδοκήσεις ώστε όλοι να λατρεύσουν με τα έργα και τους λόγους τους το άγιο και υπερύμνητο Όνομά σου και να δοξάζεσαι έτσι Εσύ, ο αληθινός και αιώνιος Τριαδικός Θεός.
 

«Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου»

 Ευχόμαστε και παρακαλούμε να έλθει πάνω στη γη η πνευματική Σου βασιλεία, για να βασιλεύσεις Εσύ, Επουράνιε Πατέρα, στις καρδιές των ανθρώπων. Ευχόμαστε όλοι οι άνθρωποι να πιστεύσουν στον μονογενή σου Υιό που έγινε άνθρωπος, τον Ιησού Χριστό, για να αναγνωρίσουν αυτόν ως αιώνιο πνευματικό Άρχοντα και Βασιλιά, να πειθαρχήσουν εξ ολοκλήρου στο άγιο Ευαγγέλιό σου. Ευχόμαστε να εκλείψει γρήγορα από τη γη κάθε ανομία και αμαρτία και έτσι να βασιλεύσει και να επικρατήσει μεταξύ όλων των ανθρώπων η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η αγάπη, που φανερώθηκε στον κόσμο δια του Ιησού Χριστού, του Υιού σου.
 

«Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς»

 Ευχόμαστε και παρακαλούμε να ευδοκήσεις να εκτελείται και πάνω στη γη το άγιο θέλημά σου από τους ανθρώπους, όπως αυτό εκτελείται και από τα ουράνια πνεύματα [τους αγγέλους]. Ευχόμαστε και παρακαλούμε, ουράνιε Πατέρα, πάντοτε όλες τις μέρες της επίγειας ζωής μας να υποτασσόμαστε στο πανάγιο θέλημά σου. Ας γίνεται πάντοτε ό,τι θέλεις Εσύ και ποτέ ό,τι θέλουμε εμείς. Επιθυμούμε να ταυτιστεί το θέλημά μας και όλων των ανθρώπων με το δικό σου θέλημα, ώστε και εμείς πάντοτε να θέλουμε, να ενεργούμε και να κάνουμε το δικό σου θέλημα.
 

«Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον»

 Και τώρα, επειδή από σένα εξαρτώνται τα μέσα για τη συντήρηση και πρόοδο της σωματικής και της πνευματικής ζωής μας, καταφεύγουμε σε σένα, Πατέρα μας Επουράνιε, και σε παρακαλούμε να ευδοκήσεις πάντοτε να μας χορηγείς τον άρτο μας, τον αναγκαίο για τη συντήρηση της σωματικής ζωής μας. Δώσε, Κύριε, να έχουμε πάντοτε σταθερή πίστη στην πανάγαθη Πρόνοιά σου και να θυμόμαστε διαρκώς, ότι όπως οι γονείς ποτέ δεν παραβλέπουν τις ανάγκες των παιδιών τους, έτσι και ασύγκριτα περισσότερα και Εσύ, ο αληθινός και πανάγαθος Πατέρας, δεν παραβλέπεις τις ανάγκες μας, των παιδιών σου. Δώσε, Κύριε, να μένουμε ευχαριστημένοι με ό,τι η ευλογία σου μας παρέχει και φύλαττέ μας, ώστε ποτέ να μη γίνουμε δούλοι της κοιλιάς και του λάρυγγά μας.
 Σε παρακαλούμε ακόμη, να ευδοκήσεις να μας χορηγείς και τον πνευματικό άρτο, με τον οποίο τρέφεται και προάγεται η ψυχική και πνευματική μας ζωή, να μας χορηγείς τον άρτο της ζωής, Επουράνιε Πατέρα, που κατέβηκε από τον ουρανό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και να μας αξιώνεις κάθε φορά να μετέχουμε στο πανάγιο Σώμα του και στο τίμιο Αίμα του ακατακρίτως. Γνωρίζουμε, Κύριε, ότι χωρίς τη μετάληψη του άρτου αυτού κινδυνεύουμε να πεθάνουμε πνευματικά και να νεκρωθούμε. Γι΄ αυτό εκτενώς παρακαλούμε να μας φωτίζεις και να μας ενισχύεις ώστε να διατηρούμε την καθαρότητα του σώματος και της ψυχής μας και έτσι, όποτε κοινωνούμε, να κοινωνούμε εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.
 

«Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν»

 Σε παρακαλούμε να συγχωρήσεις με το άπειρο έλεός σου το αμέτρητο πλήθος των αμαρτιών μας, οι οποίες μας βαρύνουν και μας καθιστούν χρεώστες απέναντί σου. Ομολογούμε ακόμα και εμείς ότι συγχωρούμε από την καρδιά μας όλους όσους μας έφταιξαν με οποιοδήποτε τρόπο, αφού γνωρίζουμε, ότι διαφορετικά, εάν δεν συγχωρήσουμε, δεν θα συγχωρεθούμε. Δίνε μας λοιπόν κάθε φορά, Πατέρα Ουράνιε, ευσπλαχνική καρδιά, συμπαθή, επιεική, αμνησίκακη, για να δίνουμε πρόθυμα την συγγνώμη σε όλους τους αδελφούς μας, όσοι συνέβη να μας βλάψουν ή να μας αδικήσουν.
 

«Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ»

 Σε παρακαλούμε ακόμη να μας προστατεύεις και να μας διαφυλάττεις από κάθε περίσταση της αμαρτίας. Μην επιτρέψεις ποτέ, Κύριε, να πέσουμε σε πειρασμό, διότι είμαστε ασθενείς και αδύνατοι. Εάν όμως για λόγους, που μόνο η πανσοφία σου γνωρίζει, επιτρέψεις να μας συμβούν πειρασμοί και δοκιμασίες, δίνει μας τότε, σε παρακαλούμε, και την ανάλογη δύναμη για να μην νικιόμαστε και γινόμαστε ένοχοι απέναντι στη δικαιοσύνη σου. Λύτρωνέ μας επίσης πάντοτε, Επουράνιε Πατέρα, και από τους πειρασμούς και τις επιβουλές του ανθρωποκτόνου πονηρού και μην αφήσεις να πέσουμε ποτέ στα χέρια και την εξουσία του. Δίνει μας κάθε φορά φρόνηση για να διακρίνουμε τις μεθοδείες του και ενίσχυε τη θέλησή μας για να αντιστεκόμαστε και να τον αποκρούουμε και να είμαστε έτσι υποταγμένοι μέχρι θανάτου στο πανάγιο θέλημά σου.
 

«Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.»

 Ζητούμε όλα αυτά από σένα, Πατέρα μας Επουράνιε, διότι αναγνωρίζουμε και ομολογούμε, ότι Εσύ είσαι ο πανίσχυρος Βασιλιάς του σύμπαντος και σε Σένα είναι δίκαιο και πρέπον να υποτασσόμαστε και να πειθαρχούμε όλοι οι άνθρωποι.
 Εσύ είσαι ο απόλυτος άρχοντας και ο παντοδύναμος Κύριος, ο οποίος εξουσιάζεις και διευθύνσεις όλα και όλους και στη θέληση του οποίου κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί.
 Εσύ είσαι αληθινά και σίγουρα, Εσύ είσαι εκείνος, ο οποίος έχει από πάντα τη δόξα και στον οποίο αρμόζει κάθε έπαινος και ύμνος· και σε σένα αξίζει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, το Ενιαίο και Τριαδικό Φως της τρισηλίου Θεότητος, τώρα και πάντοτε και στους απέραντους αιώνες των αιώνων. 
Αμήν.
πηγή

Το «Πάτερ ημών» - Μετάφραση - Ερμηνεία

Η προσευχή αυτή ονομάζεται Κυριακή Προσευχή, επειδή μας την δίδαξε 
ο ίδιος ο Χριστός. 

Πάτερ ημών
ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομα Σου.
Ελθέτω η βασιλεία Σου.
Γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Αμήν.


Μετάφραση - Ερμηνεία

Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς = Πατέρας μας που βρίσκεται στους ουρανούς
Αγιασθήτω το όνομα Σου = Ας αγιασθεί το Όνομα Σου
Ελθέτω η βασιλεία Σου = Ας έρθει η βασιλεία Σου
Γενηθήτω το θέλημα Σου = Ας γίνει το θέλημα Σου
ως εν ουρανώ και επί της γης = Όπως στον ουρανό (από τους αγγέλους), έτσι και στη γη από τους (ανθρώπους)
Τον άρτον ημών τον επιούσιον = Το ψωμί μας το καθημερινό
δος ημίν σήμερον = Δώσε μας σήμερα
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών = Και άφησε μας τα χρέη μας
(συγχώρησε τις αμαρτίες μας)
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών = Όπως και εμείς αφήνομε τους χρεώστες μας ( Όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας έφταιξαν)
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν = Και μη μας βάλεις σε δοκιμασία
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού= αλλά απομάκρυνέ μας από το κακό
Αμήν =Αληθινά

πηγή

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Τα «καλά του φόρεσε» το μοναστήρι των Καθαρών

Του Σταυρού σήμερα και στην Ιθάκη ο πανηγυρικός γίνεται στο Μοναστήρι των Καθαρών.
Του Σταυρού σήμερα και στην Ιθάκη ο πανηγυρικός γίνεται στο Μοναστήρι των Καθαρών. Στην φωτογραφία βλέπετε άποψη του μοναστηριού, όπως φαίνεται από τον προθάλαμο. Διαβάστε περισσότερα για την ιστορία του  εδώ
katharwn

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Πῶς βρέθηκε καὶ ὑψώθηκε ὁ Τίμιος Σταυρὸς


Δύο φορὲς τὸν χρόνο ἑορτάζει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν Τίμιον Σταυρόν. Μία γιὰ τὴν ἀνεύρεσή του τὴν 6ην Μαρτίου τοῦ 326 μ.Χ. καὶ μία κατὰ τὴν Ὕψωσή του τὴν 14ην Σεπτεμβρίου, στὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ ὑπάρχει μέχρι σήμερα. 

Τὸ σημαντικόν, καὶ ὄχι πολὺ γνωστόν, στὸν διπλὸν αὐτὸν ἑορτασμὸν εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἀποκαλύπτεται ἄλλο ἕνα μέγα μυστήριον τῆς ἀπερίγραπτης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ μάλιστα κατὰ τὴν θεία λατρεία, ποὺ ἑνώνει τὴν γῆ μὲ τὸν οὐρανό.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐκφράζει ἐπιγραμματικὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἐκπεσμένου ἀνθρώπου, τὸν ὁποῖον παίρνει ἀπὸ τὴν Κόλαση τῆς πτώσεώς του καὶ τὸν θρονιάζει πάλι μέσα στὸ Παράδεισο τῆς αἰώνιας ἀγάπης. 

Πιὸ συγκεκριμένα, παίρνει μὲ τὴν σταυρική του θυσία τὸν προδότη Ἰούδα τὸν Ἰσκαριώτη, ποὺ ἀντιπροσωπεύει ὅλην τὴν προδοσία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ τὴν ἀμέτρητη ἀγνωμοσύνη του ἔναντι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καὶ ὁδηγεῖ σὲ ἄλλον Ἰούδα, ἐπίσης Ἑβραῖον, ποὺ ἔγινε ὁδηγὸς στὴν ἀνεύρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ φανερώνει τὴν μεταστροφὴ καὶ τὴν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν πορεία του στὴν ἁγιότητα. Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καὶ μὲ τὸν δεύτερον αὐτὸν Ἰούδα, ποὺ πίστεψε, μετανόησε καὶ ἔγινε Χριστιανὸς μὲ τὸ ὄνομα Κυριακός. Ἀργότερα ἔγινε κληρικὸς καὶ Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, μετὰ τὸν Πατριάρχην Μακάριον, καὶ ἀφοῦ μαρτύρησε, μαζὶ μὲ τὴν μητέρα του Ἄννα, μπῆκε στὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἐτήσια μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 28ην Ὀκτωβρίου.

Τὸ «Συναξάρι» τῆς ἡμέρας αὐτῆς ἀναφέρει: «Τῇ αὐτῇ ἡμερᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυριακοῦ τοῦ φανερώσαντος τὸν Τίμιον Σταυρόν, ἐπὶ τῆς Βασιλείας Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καὶ Ἑλένης τῆς αὐτοῦ μητρός». Καὶ γιὰ τὴν μητέρα του Ἄννα, ποὺ γιορτάζει τὴν ἴδια μέρα: 

«Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου Κυριακοῦ Ἄννα, λαμπάσι φλεχθεῖσα καὶ ξεσθεῖσα ἐτελειώθη». 

Καὶ λίγα γιὰ τὸν βίον του: «Ὁ Ἅγιος Κυριακός, πρώην Ἰούδας, μετὰ τὴν φανέρωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπίστευσε, ἐβαπτίσθη Χριστιανὸς καὶ ἔγινε, ὅπως προαναφέραμε, Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καὶ ἔζησε ὡς τὶς ἡμέρες τοῦ εἰδωλολάτρη αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη. Αὐτὸς ὅταν ἔφθασε στὰ Ἱεροσόλυμα, μετὰ τὴν ἐκστρατεία του κατὰ τῶν Περσῶν, ἔμαθε γιὰ τὸν Ἅγιον Κυριακὸν τί ἦταν καὶ τί ἔγινε καὶ τὸν διέταξε αὐστηρὰ νὰ θυσιάση στὰ εἴδωλα. Ὁ Ἅγιος, ὅμως, ἀρνήθηκε ἀποφασιστικὰ καὶ ἤλεγξε μὲ τόλμην τὴν εἰδωλολατρία τοῦ Ἰουλιανοῦ. Τότε ἐκεῖνος διέταξε νὰ τοῦ κόψουν τὸ δεξί του χέρι, διότι καθὼς εἶπε: «Πολλὲς ἐπιστολὲς ἔχει γράψει τὸ χέρι αὐτό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀπομακρυνθοῦν πολλοὶ ἀπὸ τὰ εἴδωλα τοῦ Δωδεκαθέου». Ὕστερα διέταξε νὰ ρίξουν λιωμένο μολύβι μέσα στὸ στόμα τοῦ Ἁγίου, ποὺ ὁμολογοῦσε καὶ δοξολογοῦσε τὸν Χριστὸν καὶ στὴ συνέχεια τὸν ἔβαλαν οἱ δήμιοι μπρούμυτα σὲ πυρακτωμένη σιδερένια κλίνη, ποὺ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ ὄργανα βασανισμοῦ τῶν Χριστιανῶν.

Ὅταν ἦλθε ἡ μητέρα του, ποὺ εἶχε γίνει καὶ αὐτὴ πιστὴ Χριστιανή, στὸν τόπον τοῦ μαρτυρίου τοῦ παιδιοῦ της, ὁ Ἰουλιανὸς διέταξε νὰ τὴν κρεμάσουν ἀπὸ τὰ μαλλιὰ καὶ νὰ σκίζουν τὸ κορμί της μὲ σιδερένια νύχια, ποὺ ἦταν κι αὐτὸ ἄλλο ἕνα ἐργαλεῖο βασανισμοῦ τῶν Χριστιανῶν, καὶ ἀφοῦ τὴν ἔκαιγαν μὲ ἀναμμένες λαμπάδες, παρέδωσε τὸ πνεῦμα της στὸν Κύριον. 

Ὕστερα ἔρριξαν τὸν Ἅγιον Κυριακόν, σὲ ἕνα μεγάλο καμίνι, τὸν ἐθανάτωσαν μὲ ξίφος, κόβοντας τὸ κεφάλι του».

Ἡ ἀνεύρεση καὶ ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ποὺ εἶναι ἡ σημαία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἔγινε μὲ τρόπον θαυμαστὸν καὶ ὑπερθαύμαστον ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Ἑλένην τὴν Ἰσαπόστολον, ποὺ εἶχε μεταβῆ γιὰ προσκύνηση στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ μὲ τὴν ρητὴν ἐντολὴν τοῦ γιοῦ της αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου νὰ βρῆ τὸν Τίμιον Σταυρόν, τὸν ὁποῖον εἶχαν ἐξαφανίσει οἱ ἀντίχριστοι Ἑβραῖοι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες. 

Εἶχαν ρίξει καὶ τοὺς τρεῖς σταυροὺς σὲ ἕναν βαθὺ λάκκον καὶ τὸν σκέπασαν μὲ χώματα καὶ πέτρες καὶ πολλὰ σκουπίδια. Ἐκεῖ ἔμεινε ὁ Τίμιος Σταυρὸς γιὰ περισσότερα ἀπὸ τριακόσια χρόνια.

Ὅταν ἡ Ἁγία Ἑλένη μὲ τοὺς συνοδοὺς της ἄρχισε τὶς ἔρευνες, μία νεαρὴ Ἑβραιοπούλα ὁδήγησε τὴν Βασιλομήτορα στὸν Ἰούδα, ποὺ ἔμενε στὰ Ἱεροσόλυμα, διότι ἐκεῖνος ἐγνώριζε ἀπὸ τοὺς παλαιοτέρους τὴν τοποθεσία, ὅπου εἶχαν ρίξει τοὺς τρεῖς σταυρούς. Ἐκεῖ μάλιστα φύτρωνε κάθε χρόνον μόνο του καὶ τὸ εὐωδιαστὸ «βασιλικὸ χόρτο», αὐτό, ποὺ λέγεται καὶ σήμερα βασιλικός. 

Πῆγε, λοιπόν, ἡ Ἁγ. Ἑλένη στὴν τοποθεσία αὐτὴ καὶ πρὶν δώση ἐντολὴ νὰ ἀρχίσουν οἱ ἀνασκαφές, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε θερμὰ στὸν Χριστόν. Μόλις ὅμως σηκώθηκε στὰ πόδια της καὶ πρὶν νὰ πεῖ μία λέξη, ἔγινε μέγας σεισμός, μόνον στὸ σημεῖον αὐτό, καὶ τὸ ἔδαφος σχίστηκε σὲ μεγάλο βάθος. 

Τότε ἄρχισαν ἀμέσως οἱ ἀνασκαφὲς καὶ σὲ λίγη ὥρα βρέθηκαν καὶ οἱ τρεῖς σταυροί, πρὸς γενικὴν κατάπληξιν ὅλων τῶν παρισταμένων.

Ὅλοι ἔκλαιγαν ἀπὸ χαρὰ καὶ ἄλλοι δόξαζαν τὸν Θεὸν καὶ προσεύχονταν. Ἡ στιγμὴ ἦταν μοναδικὴ καὶ πανίερη. Καθάρισαν τοὺς τρεῖς σταυροὺς ἀπὸ τὰ χώματα, μολονότι, βρέθηκαν σὲ ἕνα κοίλωμα τῆς γῆς καὶ ἦταν καλὰ προστατευμένοι. Δὲν ἤξεραν ὅμως ποιὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς ἦταν ὁ Σταυρὸς ἐπάνω στὸν ὅποιον σταυρώθηκε ὁ Χριστός. Ἐκεῖ κοντὰ βρισκόταν σὲ μία καλύβα μία ἑτοιμοθάνατη γυναίκα, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ χρόνια ἀσθένεια. Ἡ Ἄγ. Ἑλένη σκέφθηκε ἀμέσως ὅτι ὁ πραγματικὸς Τίμιος Σταυρὸς θὰ θεράπευε ἀμέσως τὴν γυναίκα, ἐὰν τῆς ἔβαζαν πάνω της τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου. Ἔτσι ἔβαλαν διαδοχικά τοὺς δύο πρώτους σταυρούς, ἀλλὰ χωρὶς κανένα ἀποτέλεσμα. Μόλις ὅμως ἔβαλαν στὸ σῶμα της τὸν τρίτον Σταυρόν, ἡ ἑτοιμοθάνατη γυναίκα ἔγινε ἀμέσως καλὰ καὶ σηκώθηκε στὰ πόδια της. 

Ἔτσι ἀποδείχτηκε ὅτι αὐτὸς ἦταν ὁ πραγματικὸς Τίμιος Σταυρός. Καὶ ὅπως γράφει καὶ ὁ Εὐθύμιος Ζυγαβηνὸς στὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου ὑπῆρχε καὶ ἡ μικρὴ σανίδα μὲ τὴν ἐπιγραφὴ «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ἰησοῦς Ναζωραῖος Βασιλεὺς Ἰουδαίων), ποὺ εἶχε βάλει ὁ Πόντιος Πιλάτος.

Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνεύρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἡ Ἄγ. Ἑλένη, ἔχτισε (στὸν Γολγοθὰ τὸν Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως καὶ στὴν συνέχεια τὸν Ναὸν τῆς Γεννήσεως στὸ Σπήλαιον τῆς Βηθλεὲμ καὶ τὸν Ναὸν τοῦ Ὅρους τῶν Ἐλαίων. Καὶ ὅταν ὁ Πατριάρχης Μακάριος ἔστησε τὸν Τίμιον Σταυρὸν στὸν ναὸν τοῦ Πατριαρχείου γιὰ προσκύνηση ἀπὸ τὸν πιστὸν λαόν, ἦταν ἡ 14η Σεπτεμβρίου τοῦ 326 καὶ γι' αὐτὸ καθιερώθηκε ἀπὸ τότε νὰ ἑορτάζεται τὸ γεγονὸς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν ἡμέραν αὐτήν. 

Τὴν ἴδιαν ἡμέρα ἑορτάζεται καὶ ἡ δεύτερη Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ποὺ ἔγινε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἡράκλειον (628 μ.Χ.), ὅταν ἐνίκησε τοὺς Πέρσες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κλέψει τὸν Τίμιον Σταυρὸν ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. Σήμερα τὸ μεγαλύτερον τεμάχιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ διασώζεται στὸν Ἅγιον Ὅρος, στὴν Ί. Μονὴ Ξηροποτάμου.

Ἡ ἀνεύρεση καὶ ἡ ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι ἀσφαλῶς μέγα γεγονὸς τῆς παγκοσμίας ἱστορίας, διότι ἀφορᾶ στὸ σύνολον τῆς ἀνθρωπότητας, ἀνεξαρτήτως ἂν δὲν ἔχουν ἀκόμα ἀποδεχθῆ τὴν Χριστιανικὴ Πίστη καὶ δὲν γνωρίζουν ὅλοι τὴν ἀλλαγὴ πορείας τῆς ἱστορίας. 

Ἰδιαίτερα, ὅμως, εἶναι κορυφαῖον γεγονὸς στὴν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἐπιβεβαιώνει καὶ ἐπισφραγίζει τὴν δωρεὰν τῆς σωτηρίας σὲ ὅλον τὸν κόσμον καὶ καλεῖ ἀδιαλείπτως κάθε ἄνθρωπον νὰ ἐπιστρέψη στὴν ἀληθινὴν πατρίδα τοῦ Παραδείσου. Δὲν εἶναι ἁπλῶς συμβολικὴ καὶ ἐνδεικτικὴ ἡ μεταστροφὴ τοῦ Ἰούδα, ποὺ ἔγινε Χριστιανὸς καὶ Ἅγιος Μάρτυς τῆς Ἐκκλησίας, ὡσὰν νὰ ἀποπλύνη τὴν προδοσία τοῦ ἄλλου Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτη, ποὺ παρέδωσε τὸν Θεάνθρωπον στοὺς σταυρωτές του. Καὶ εἶναι τοῦτο μέγα δίδαγμα γιὰ κάθε ἄνθρωπο, ποὺ ὅσον καὶ ἂν ἔχει πέσει στὸ ἔσχατον ἄκρον τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ὁ Ἰσκαριώτης, μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ διανύση τὴν ἀπόσταση μεταξὺ ἁμαρτίας καὶ σωτηρίας, μεταξὺ προδοσίας καὶ μετανοίας, ποὺ δὲν ἔκανε ὁ πρῶτος Ἰούδας, ἀλλὰ ἀγχονίσθηκε μέσα στὴν ἀπελπισία του. Αὐτὴ ἡ μέγιστη μεταστροφὴ τοῦ δεύτερου Ἰούδα εἶναι ὁ αἰώνιος καὶ ἐμπράγματος ἀντίλαλος τῆς προσευχῆς τοῦ Θεανθρώπου τὴν ὥρα τῆς θυσίας του, ὅταν παρεκάλεσε τὸν Θεὸν Πατέρα καὶ εἶπε γιὰ τοὺς σταυρωτές του τὸν λόγον τῆς ὕψιστης συγνώμης γιὰ ὅλους τους ἀρνητές του, ἄρα καὶ τοῦ Ἰούδα:

— «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. ΚΓ' 34).

Κλείνοντας τὶς λίγες αὐτὲς γραμμὲς γιὰ τὸν ἑορτασμὸν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, θὰ θέλαμε νὰ ἀναφέρουμε τὸν σχετικὸν λόγον ἑνὸς μακαριστοῦ Γέροντος, ποὺ ἔλεγε:

— «Ἡ ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, παιδιά μου, δὲν γίνεται μόνον κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς 14ης Σεπτεμβρίου, ἀλλὰ κάθε φορά, ποὺ μετανοεῖ μία ψυχὴ καὶ πηγαίνει κοντὰ στὸν Χριστόν. Μᾶς τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος: «Λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοούντι» (Λουκ. ΙΕ' 7). Γιατί ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ φανερώνει τὸν θρίαμβον τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης καὶ αὐτὸς ὁ θρίαμβος ἀποτελεῖ μεγάλη χαρὰ στὸν οὐρανὸν τοῦ Θεοῦ καὶ γίνεται κάθε φορά, ποὺ μετανοεῖ ἀληθινὰ ἕνας ἄνθρωπος. Γι' αὐτὸ ἂς μετανοοῦμε ὅλοι μας συνεχῶς καὶ ἀληθινά, γιὰ νὰ κυρίαρχη πάντοτε ἡ χαρὰ καὶ στὴν γῆ καὶ στὸν οὐρανόν. Ἀμήν».
Π.Μ.ΣΩΤΗΡΧΟΣ

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

" Η Ιθάκη εόρτασε την πολιούχο της Παναγία Καθαριώτισσα "

Mε την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια εορτάσθηκε στην Ιερά Μονή Καθαρών η πολιούχος της Ιθάκης, Παναγία η Καθαριώτισσα. Πολύς κόσμος από πολλά μέρη του κόσμου βρέθηκε στην Ιερά Μονή για να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Το Σάββατο το απόγευμα παραμονή της εορτής του Γενεθλίου της Θεοτόκου τελέσθηκε μέγας πανηγυρικός εσπερινός χοροστατούντος του θεοφιλεστάτου επισκόπου Σαλώνων κ. Αντωνίου και συγχοροστατούντος του οικείου Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεοφίλου. Μετά το πέρας του εσπερινού παρατέθηκε μοναστηριακό γεύμα σε όλους τους πιστούς. Το πρωί, ανήμερα της εορτής, τελέσθηκε πανηγυρική θεία λειτουργία από τους δύο προαναφερθέντες επισκόπους. Τον θείον λόγον κήρυξε ο πανοσ. Αρχιμ. π. Ιωακείμ Αϊβαλιώτης, εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Γκύζη. Στην συνέχεια ακολούθησε η Ιερά Λιτάνευσις της Ιεράς και θαυματουργής εικόνος της Παναγίας. Στις ιερές ακολουθίες συμμετείχαν ιερείς και διάκονοι από το νησί της Λευκάδος, από την Μονή Σίμωνος πέτρα του Αγίου Όρους και από την Πάτρα. Κάθε έπαινος αξίζει στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Καθαρών Ιθάκης Αρχιμ. Σεβαστιανό Μόσχο για την άψογη οργάνωση της Ιεράς Πανηγύρεως. Την Ιερά Πανήγυρη κάλυψε ο τηλεοπτικός σταθμός της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών " ΛΥΧΝΟΣ ". Στα Ιερά Αναλόγια έψαλλε ο Ιεροψάλτης από την Πάτρα Σπυρίδων Κασπίρης και ο διάκονος του Μητροπολιτικού Ναού των Πατρών Χρήστος Λυκουρέσης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ 
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ
















ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΛΙΤΑΝΕΙΑ





























Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Εις το Γενέθλιον της Θεοτόκου π.Στυλιανός Μακρής


 γία μας κκλησία πανηγυρίζει σήμερα τν μεγάλη ορτ τς Γεννήσεως τςπεραγίας Θεοτόκου, πο ποτελε προοίμιο τς ν Χριστ σωτηρίας. Σσυνδυασμ μ τν μεγάλη λήθεια πς κανένας δν νέβηκε στν ορανό, κτςπ Ατν πο κατέβηκε στν κόσμο μας, γενόμενος νθρωπος π γυναικός, θπισημάνουμε κάποιες φορμές, γι ν συνειδητοποιήσουμε τν συμβολ τςπεραγίας Θεοτόκου στ μεγάλο μυστήριο τς σωτηρίας το κόσμου.

       ν πάρχ Παράδεισος, ν πάρχ κκλησία, ν πάρχουν γιοι, νρχεται  Βασιλεία το Θεον  Θες γινε νθρωπος κι ν  νθρωπος μπορν γίν κατ χάριν Θεός, φείλονται λα ατ στν Παναγία. Δι μέσου ατς «ναβέβηκεν ες τν ορανν»  νθρώπινη φύση, πειδ δι μέσου ατς τν προσέλαβε « κ το ορανο καταβάς». ,τι γκωμιαστικ κα ν πομε γι τν Θεοτόκο, δν εναι ποτ ρκετ ν ντισταθμίσ τ μέγεθος τς δικς της δωρες.  τόκος της μς βγαλε π τν κυριαρχία το θανάτου, μς ναβίβασε στ δεξι το Πατρός, μς κληροδότησε τν αώνια ζωή. Γι’ ατ  Παναγία μας θεολογεται ς πηγ τς ζως. κείνη γινε  τεχνίτις τς θεώσεως τννθρώπων ς πουργς τς σαρκώσεως το Θεον δν πρχε κείνη, ν δν δεχόταν ν συνεργήσ στν νσάρκωση το Θεο Λόγου, κανες δν θσωζόταν. Οτε Σταυρς θ πρχε, οτε νάσταση, οτε νάληψη, γιατ  Θες χωρς τν Παναγία εναι μφίβολο ν θ γινόταν ποτ νθρωπος.  Παναγίαπρξε φορμή, γι ν νωθον ο δύο ξονες πο πετέλεσαν τν Σταυρ τοΥο της,  κάθετος πο συνιστ τν γαπητικ σχέση Θεο κα νθρώπου κα ριζόντιος πο συνιστ τν γαπητικ σχέση τν νθρώπων μεταξύ τους. Χωρς ατν  Σταυρς θ παρέμενε να σύμβολο καταδίκης τν κακούργων,ν δι’ ατς  Υός της τ μετέβαλε σ σύμβολο παλλαγς τν νθρώπων πτν ξουσία τν κακούργων δαιμόνων, σ σύμβολο νίκης τς νθρωπότητος, νίκης τς ζως π το θανάτου μ λα τ παρεπόμενα. Στν Θεοτόκο χρωστομε τ πάντα· κείνη φησε τ πάντα, λα τ μάταια το κόσμου κα φιερώθηκε στν Θε λοκληρωτικά. Τς φείλουμε χάρη παντοτινή, πειδ δν μάρτησε, οτε κν μ τν σκέψη, ξιουμένη ς πανάμωμη κα πανάσπιλη ν καταστΜητέρα το ναμαρτήτου.
       Πς λοιπν ν μν ορτάσουμε σήμερα, δελφοί μου, κα ν μν πανηγυρίσουμε τ ξαίσιο, σο κα θαυμαστό, γεγονς τς γεννήσεώς της π τθεοσεβς ζεγος τν λικιωμένων γονέων της; Πς ν μν χαρομε μι τέτοιαμέρα, κατ τν ποίαν νατέλει σαρκωμένη  λπίδα το κόσμου; Πς ν μνγκωμιάσουμε τος μακαρίους παπποδες τς νθρωπότητος, τος δικούς μας λατρευτος παπποδες, τν ωακεμ κα τν ννα, πο μ τν σαρκική τουςπάθεια φεραν στν κόσμο μας κείνη πο θ γεννοσε σπόρως τν παθΘεό; Ναί, ταν παθες ο παπποδες πρν π τν σύλληψη τς Μαριάμ, διότι μπάθεια κληροδοτεται στω κα σ λάχιστο βαθμ κα διότι πρεπε  κόρη τους ν γεννηθ δίχως τ χνη τς μπαθείας, στε ν εναι ξαρχςνεπηρέαστη π τς πιδράσεις τν μεταπτωτικν δονν, πεντακάθαρη ξκρας συλλήψεως. Πς θ ταν δυνατν  περτέλειος κα «καθαρώτατος Νας το Σωτρος», τ σμα τς Θεοτόκου, ν εχε στω κα τ λάχιστο στγμαθικς τελείας; Σαφς κα δν ξαιρετο  Θεοτόκος τν συνεπειν τοπροπατορικο μαρτήματος, δηλαδ τς φθορς το θανάτου, φο συνελήφθη κα γεννήθηκε μ τν φυσικ τρόπο. μως, καθς πρόκειτο ν πουργήσ τνπρ φύσιν σάρκωση το Θεο, θ πρεπε ν μν εχε στω κα τ παραμικρποτύπωμα τν μεταπτωτικν δονν.
       Κάθε γέννα φέρνει χαρ στος συγγενες κα φίλους τν γεννητόρων· λλ γέννα  σημεριν φέρνει χαρ σ λη τν κκλησία, «χαρν μήνυσε πάσ τοκουμέν». ντηχον κόμη ο ζητοκραυγς τν πεπεδημένων το δη κα τδάκρυα χαρς τς Εας γι τ τι βρέθηκε πιτέλους  γυναίκα κείνη, πο θμελλε ν ναλάβ ,τι κείνη νέβαλε.
 θεόπαις το σραλ γινε  σκάλα, πο φερε στν γ «κ το ορανοκαταβάντα» τν Θεό. Δεκαπέντε σκαλοπάτια θ τοιμάσ  Χριστός μας, δεκαπέντε χρόνια, τρία στος παπποδες κα δώδεκα μέσα στ για τν γίων το Ναο το Σολομντα, να γι κάθε φυλ το σραήλ, χωρς περιττςναμονές, δίχως λλη χρονοτριβή, θ περιμέν, γι ν λάβ κι ατς σμα καψυχ νθρώπινη.
Ν εχαριστομε κα ν δοξάζουμε, δελφοί μου, τν Θεό· μς χάρισε ,τι πολυτιμότερο πάρχει στν κόσμο μας, τν περαγία Θεοτόκο. Κα νεγνωμονομε κείνην, τν ντως Παναγία κα Παναμώμητη, γιατ δίχως τν δική της παρουσία στν κόσμο μας  σωτηρία το νθρώπου θ ταν κόμηνα πιαστο νειρο. ς χουμε τν εχή της, ς πιζητομε τν προστασία της,ς προσπαθομε ν μιμηθομε τν καθατότητά της, τν γνότητά της, τν ταπείνωσή της. Κι κείνη δν θ μς φήσ ρφανούς.