Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί την ορολογία της εποχής του για να μας
διδάξει. Λέγει: μπορείς να είσαι δούλος της αμαρτίας και μπορείς να είσαι
δούλος της δικαιοσύνης, δηλαδή του Χριστού. Ποιά η διαφορά;
Δούλος στην αμαρτία σημαίνει ότι παρέδωσες τον εαυτό σου και την ζωή σου
ολοκληρωτικά στα αμαρτωλά πάθη. Το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος.
Ο Απόστολος δεν εννοεί τον βιολογικό θάνατο αλλά τον πνευματικό θάνατο,
δηλαδή την απομάκρυνση από το Θεό. Μακριά από την μοναδική πηγή της Ζωής
είσαι νεκρός. Αλλοτριωμένος. Πολύ σωστά χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος τον
όρο «δούλος» για να χαρακτηρίσει αυτή την κατάσταση ζωής.
Ο δούλος στην Ρωμαϊκή κοινωνία είχε την αξία ενός υλικού πράγματος. Δεν είχε
πρόσωπο. Δεν υπολογιζόταν ως ανθρώπινη ύπαρξη.
Δούλος στη δικαιοσύνη σημαίνει να παραδώσεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου και
την ζωή σου στο Χριστό. Αυτός σε απελευθερώνει. Σε ονομάζει φίλο Του.
Αποκαθιστά σε σένα την εικόνα Του. Σου δίνει την αιώνια ζωή, δηλαδή την
αιώνια κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό.
Τι είναι όμως η «δικαιοσύνη» που αναφέρει ο Απόστολος; Είναι η ζωή του
χριστιανού. Η ζωή της αρετής και του αγιασμού. Ο άνθρωπος εργάζεται την
αρετή και προσφέρει τους καρπούς της εργασίας του στο Θεό. Κι ο Θεός αγιάζει
τον άνθρωπο και την ζωή του.
Ποιοί είναι οι καρποί που πρέπει να προσφέρουμε στο Θεό ώστε να ελκύσουμε
την χάρη του στη ζωή μας;
Η ταπείνωση, η εμπιστοσύνη στο θείο θέλημα και η έμπρακτη αγάπη.
Παράδειγμα αποτελεί ο Εκατόνταρχος του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος.
Ταπεινώθηκε. Ένας ειδωλολάτρης Ρωμαίος αξιωματούχος καταδέχθηκε να ζητήσει
χάρη από ένα Εβραίο Ραββίνο. Πίστεψε. Εμπιστεύθηκε απόλυτα και ολοκληρωτικά
τον Χριστό. Έδωσε έμπρακτη αγάπη. Ικέτευσε για την θεραπεία τού δούλου του.
Ήθελε να δώσει αγάπη κι όχι να πάρει. Αυτό σημαίνει έμπρακτη αγάπη. Να θες
να δώσεις κι όχι να πάρεις.
Αυτή είναι η ζωή της δικαιοσύνης που αγιάζεται από τον Χριστό.
διδάξει. Λέγει: μπορείς να είσαι δούλος της αμαρτίας και μπορείς να είσαι
δούλος της δικαιοσύνης, δηλαδή του Χριστού. Ποιά η διαφορά;
Δούλος στην αμαρτία σημαίνει ότι παρέδωσες τον εαυτό σου και την ζωή σου
ολοκληρωτικά στα αμαρτωλά πάθη. Το αποτέλεσμα είναι ο θάνατος.
Ο Απόστολος δεν εννοεί τον βιολογικό θάνατο αλλά τον πνευματικό θάνατο,
δηλαδή την απομάκρυνση από το Θεό. Μακριά από την μοναδική πηγή της Ζωής
είσαι νεκρός. Αλλοτριωμένος. Πολύ σωστά χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος τον
όρο «δούλος» για να χαρακτηρίσει αυτή την κατάσταση ζωής.
Ο δούλος στην Ρωμαϊκή κοινωνία είχε την αξία ενός υλικού πράγματος. Δεν είχε
πρόσωπο. Δεν υπολογιζόταν ως ανθρώπινη ύπαρξη.
Δούλος στη δικαιοσύνη σημαίνει να παραδώσεις ολοκληρωτικά τον εαυτό σου και
την ζωή σου στο Χριστό. Αυτός σε απελευθερώνει. Σε ονομάζει φίλο Του.
Αποκαθιστά σε σένα την εικόνα Του. Σου δίνει την αιώνια ζωή, δηλαδή την
αιώνια κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό.
Τι είναι όμως η «δικαιοσύνη» που αναφέρει ο Απόστολος; Είναι η ζωή του
χριστιανού. Η ζωή της αρετής και του αγιασμού. Ο άνθρωπος εργάζεται την
αρετή και προσφέρει τους καρπούς της εργασίας του στο Θεό. Κι ο Θεός αγιάζει
τον άνθρωπο και την ζωή του.
Ποιοί είναι οι καρποί που πρέπει να προσφέρουμε στο Θεό ώστε να ελκύσουμε
την χάρη του στη ζωή μας;
Η ταπείνωση, η εμπιστοσύνη στο θείο θέλημα και η έμπρακτη αγάπη.
Παράδειγμα αποτελεί ο Εκατόνταρχος του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος.
Ταπεινώθηκε. Ένας ειδωλολάτρης Ρωμαίος αξιωματούχος καταδέχθηκε να ζητήσει
χάρη από ένα Εβραίο Ραββίνο. Πίστεψε. Εμπιστεύθηκε απόλυτα και ολοκληρωτικά
τον Χριστό. Έδωσε έμπρακτη αγάπη. Ικέτευσε για την θεραπεία τού δούλου του.
Ήθελε να δώσει αγάπη κι όχι να πάρει. Αυτό σημαίνει έμπρακτη αγάπη. Να θες
να δώσεις κι όχι να πάρεις.
Αυτή είναι η ζωή της δικαιοσύνης που αγιάζεται από τον Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου