Οἱ ἀληθινὲς ἐπιδιώξεις τῆς προτάσεως γιὰ «χωρισμὸ Ἐκκλησίας - Κράτους»,
«Ὅταν ἀκούει κάποιος τὸ σύνθημα περὶ «χωρισμοῦ Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Κράτος», νομίζει ὅτι στὴ Χώρα μας εἶναι ἑνωμένοι οἱ δύο αὐτοὶ θεσμοὶ ἢ ὅτι δὲν εἶναι διακριτοὶ οἱ ρόλοι καὶ διαφορετικὲς οἱ ἁρμοδιότητές τους.
Αὐτό, ὅμως, δὲν εἶναι ἕνα ἁπλὸ λάθος ἀλλὰ μία ἐσκεμμένη διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας, ποὺ προκαλεῖ τοὺς πολλοὺς καὶ παραπλανᾶ τοὺς λίγους ἀφελεῖς.
Ὅλοι γνωρίζετε ὅπου καὶ ἂν κατοικεῖτε, στὴν Ἐνορία σας, στὴν Κοινότητά σας ἢ τὸν Δῆμο σας, ἂν ἡ Ἐκκλησία ἢ ὁ Παπὰς σας μπερδεύονται στὶς τοπικὲς ἐξουσίες ἢ ἐμποδίζουν τὶς κρατικὲς δραστηριότητες. Ἀντιθέτως, ὅλοι γνωρίζετε ὅτι ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ ἱερέας σας εἶναι μόνιμα ἀρωγοὶ σ΄ ὅλους τους κοινωνικοὺς καὶ τοὺς ἀνθρώπινους προβληματισμούς, ἀπὸ τὴν αἱμοδοσία μέχρι τὴν ψυχικὴ στήριξη καὶ ἀπὸ τὴν ἀποφυλάκιση μέχρι τὴν οἰκονομικὴ βοήθεια ἀνθρώπων ποὺ σκληρὰ δοκιμάζονται ἀπὸ φτώχεια καὶ ἀρρώστιες. Ἡ Ἐκκλησία, σὲ ὅλη τὴν μακρόχρονη πορεία Της, συμπληρώνει, βοηθᾶ καὶ στηρίζει τὸν ἄνθρωπο.
Τὸ Σύνταγμά μας - ὅπως καὶ τὰ προηγούμενα δέκα Συντάγματα τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας - καὶ γενικὰ ἡ Ἑλληνικὴ νομοθεσία, ὁρίζουν ξεκάθαρους καὶ διακριτοὺς ρόλους γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία. Τὸ σύνθημα, ἑπομένως, ποὺ χρόνια κάποιοι, μὲ πολὺ δηλητήριο, φανατισμὸ καὶ πεῖσμα, κυκλοφοροῦν ἀνάμεσά μας, σὲ ἄλλους στόχους ἀποβλέπει. Στόχους ποὺ τελευταῖα εὐτυχῶς ἔχουν πλήρως ἀποκαλυφθεῖ, γιὰ τοὺς πόλους μὲ τὴν δημόσια κατάθεση τῶν διαφόρων προτάσεών τους.
Πίσω ἀπὸ τὸν παραπλανητικὸ τίτλο τοῦ ... αἰτήματος «Χωρισμὸς Ἐκκλησίας - Κράτους» νὰ τί κρύβεται, ὅπως τὰ ἀποκαλύπτουν οἱ ἐν λόγῳ προτάσεις.
ΝΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΖΗΤΟΥΝ
Ἀπαιτοῦν μὲ νομοθετικὴ ἐπιβολὴ τὸν ὑποχρεωτικὸ πολιτικὸ γάμο γιὰ ὅλους τοὺς Ἕλληνες καὶ τὶς Ἑλληνίδες.
Ἀπαιτοῦν τὴν καθαίρεση, μὲ νόμο, ὅλων τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων καὶ τῶν εἰκόνων ἀπὸ ὅλους τοὺς δημόσιους χώρους (τὰ σχολεῖα, τὶς δημόσιες ὑπηρεσίες, τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις, τὰ πλοῖα, τὰ δικαστήρια, τὰ ἱδρύματα, τὰ νοσοκομεῖα).
Ἀπαιτοῦν τὴν κατάργηση, μὲ νόμο, τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.
Ἀπαιτοῦν, μὲ νόμο, τὴν ἐξαφάνιση κάθε θρησκευτικότητας στὶς ἐθνικές μας ἑορτὲς (καὶ βέβαια τὶς θρησκευτικὲς ἀργίες).
Ἀπαιτοῦν τὴν ἐκδίωξη, μὲ νόμο, τῶν Ἱερέων ἀπὸ τὰ Νοσοκομεῖα, τὶς φυλακές, καὶ τοὺς σχηματισμοὺς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καὶ τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας.
Ἀπαιτοῦν τὴν ὑπονόμευση τῆς βάπτισης τῶν Ἑλληνοπαίδων, μὲ νόμο, καὶ τὴν προπαγάνδιση τῆς πολιτικῆς κηδείας.
[Σημ.: ἀκόμη κάποιοι τόλμησαν καὶ μίλησαν γιὰ ἀλλαγὴ τῆς ἐθνικῆς μας σημαίας ἐπειδὴ φέρει τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ!]
Αὐτὰ εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ «αἰτήματα» (ἀπαιτήσεις), ποὺ περιέχονται στὶς προτάσεις τους, ποὺ ἀπρόσεκτα καὶ χωρὶς σύνεση δημόσια κατέθεσαν οἱ γνωστοὶ ἀντίπαλοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, πιέζοντας τώρα τὴν Βουλὴ νὰ τὰ ἐγκρίνει, ἐρήμην τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Ἡ κατάθεση αὐτῶν τῶν προτάσεων τὸν περασμένο Νοέμβριο μὲ τὸ πιὸ πάνω περιεχόμενο γιὰ τὴν δῆθεν κατοχύρωση, τῆς καλά, κατοχυρωμένης ἤδη Συνταγματικὰ θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ὑποκρύπτει κάτω ἀπὸ τὸν παραπλανητικὸ αὐτὸ τίτλο τὰ ἀπὸ μακροῦ σχέδια τῶν «ἐκσυγχρονιστῶν» τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ποὺ ἐπέλεξαν νὰ ταυτίσουν τὸν ἀναγκαῖο, κατὰ τὰ ἄλλα, κοινωνικὸ ἐκσυγχρονισμὸ μὲ τὴν περιθωριοποίηση ὄχι μόνο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς Θρησκείας τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν Ἑλλήνων, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
Θὰ περίμενε κανείς, ἀπὸ ὑπεύθυνα καὶ ἀξιόλογα πρόσωπα, νὰ στρέψουν τὴν προσοχὴ καὶ τὴν συμβολή τους στὴ διόρθωση τῶν ἀπὸ ἐτῶν κακῶς κειμένων στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν ὁρατὴ ὑπονόμευση ὅλων τῶν θεσμῶν, ἀπὸ τὴν ἀναγκαία σταθερὴ καὶ ὁμόφωνη ἀντιμετώπιση τῶν σοβαρῶν ἐθνικῶν μας προβλημάτων, ἀπὸ τὴν ἐπιστράτευση κάθε δυνάμεως, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ συνεισφέρει στὴν ἐπίλυση τῶν σοβούντων προβλημάτων τῆς καθημερινῆς καὶ διαχρονικῆς ζωῆς τοῦ Λαοῦ, ἀνταποκρινόμενοι πειστικὰ στὶς ζωτικὲς ἀνάγκες τῶν Ἑλλήνων καὶ τὶς ἀνάγκες τῆς μεγάλης μας Πατρίδας.
Ἀντ΄ αὐτῶν, καὶ λόγῳ τῆς γνωστῆς ἀπὸ ἔτη χρεωκοπίας πολλῶν ἰδεολογιῶν, κατασκεύασαν τὸ νέο ἰδεολογικό τους λάβαρο τῆς ἀποδυναμώσεως τῆς χριστιανικῆς πίστεως μὲ τὴν ἐγκαθίδρυση τοῦ καθεστῶτος μιᾶς ΑΘΕΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ καί, δυστυχῶς, τὸν συνακόλουθο διχασμὸ ἑνὸς ὁλόκληρου Λαοῦ, ΔΙΧΑΣΜΟ, ποὺ ὅπως φαίνεται, ἀρκετοὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος διαρκῶς τὸν ἐπιθυμοῦν καὶ καταχθόνια τὸν σχεδιάζουν.
Ἡ Ἐκκλησία λυπᾶται, γιατί σὲ ἐποχὴ τραγικῶν διεργασιῶν, ποὺ συντελοῦνται ἐντὸς καί, κυρίως, ἐκτός τῆς Χώρας μας καὶ ἀπειλοῦν τὴν οὐσιαστικὴ ἐπιβίωση τοῦ Λαοῦ μας, κάποιοι ἐξορμοῦν ἀνεύθυνα γιὰ νὰ κατεδαφίσουν τὴν πίστη τοῦ Λαοῦ, ἀντὶ νὰ τὴν ἐνισχύσουν ὡς πολύτιμο παράγοντα ἐσωτερικῆς ψυχικῆς πληρότητας, ἐθνικῆς ὁμοψυχίας καὶ κοινωνικῆς συνοχῆς.
Οἱ προτάσεις - ἀπαιτήσεις, ποὺ εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας, δὲν ἀποβλέπουν στὸ «χωρισμό», ἀλλὰ στὴν ἐτσιθελικὴ καὶ βάναυση μετατροπὴ τῆς Ἑλλάδος σὲ ΑΘΡΗΣΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ χωρὶς βέβαια τὴν ἔγκριση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Καὶ ἐπειδὴ καλὰ γνωρίζουν τὴν ἀντίσταση τῶν Ἑλλήνων καὶ ἰδιαίτερα τῆς νεολαίας μας, εἶναι βέβαιο ὅτι τὸν ἑπόμενο χρόνο θὰ ἐπιδιώξουν, μὲ ὅλα τὰ ἄθλια μέσα καὶ τὶς κάθε μορφῆς συκοφαντίες, νὰ γκρεμίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ Λαοῦ πρὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Κλῆρο της, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἐπιβάλλουν ἄνετα τὶς ὀρέξεις τους. Προετοιμαστῆτε καὶ ὁπλιστῆτε μὲ ὑπομονή. Νέο κύμα διασυρμοῦ κατασκευάζεται σὲ βάρος τοῦ Κλήρου καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τοὺς νέους ... Διοκλητιανούς.
Κάποιοι νομίζουν - καὶ κυρίως αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται πίσω ἀπὸ αὐτοὺς - ὅτι τώρα εἶναι ἡ κατάλληλη στιγμή, μετὰ τὸν πρόσφατο γενικευμένο καὶ βάναυσο διασυρμὸ τῆς Ἐκκλησίας (γιὰ τὸν ὁποῖο ἀσφαλῶς εὐθύνονται καὶ ὁρισμένοι ἐπίορκοι καὶ ἀνήθικοι Κληρικοί,) γιὰ νὰ ἐπιβάλλουν τὶς ἀντιεκκλησιαστικές, ἀντιορθόδοξες καὶ ἄθεες ἀπόψεις τους.
Ἀλλὰ αὐτὴν τὴν ἱστορικὴ περίοδο κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ διαταράξει, σὲ ἐποχὴ μάλιστα πολλαπλὰ δεινῆς κρίσεως, τὴν εἰρήνη καὶ τὴν συνοχὴ στὶς σχέσεις Ἐκκλησίας - Πολιτείας, ποὺ εἶναι μία ἀπὸ τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴν κοινωνικὴ ὁμαλότητα καὶ τὴν συνοχὴ τοῦ Λαοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία, ἡ δεξαμενὴ αὐτὴ τῆς ἀγάπης, τὸ θεραπευτήριο τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν, τὸ ἐργαστήριο τῆς καθημερινῆς προσφορᾶς, δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὰ σχέδια καὶ τὶς ποικίλες ἐπιδιώξεις τῶν ὅποιων κύκλων. Συνεχίζει καὶ θὰ συνεχίσει μέσα στοὺς αἰῶνες, παρὰ τὴν πολεμική, τὰ ἐμπόδια καὶ τὸν κατατρεγμό, τὸν δρόμο Της, μὲ σεβασμὸ στὸ χρέος Της πρὸς τὸν Ὕψιστο, στὴν ἱστορία καὶ τὴν παράδοσή Της. Μὲ πλήρη ἐπίγνωση τοῦ πνευματικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ρόλου Της, τὸν ὁποῖο εἶναι βέβαιη ὅτι ἐκτιμᾶ καὶ ἀποδέχεται ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς καὶ ὁ ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμός.
Γιὰ θέματα σπουδαῖα, γιὰ θέματα ποὺ ἀνατρέπουν τὴν θρησκευτικὴ εἰρήνη καὶ τὴν παράδοση τῶν Ἑλλήνων, ὁ μόνος, ποὺ μπορεῖ ἄμεσα νὰ ἀποφανθεῖ, εἶναι ὁ Λαός, ποὺ φέρει καὶ τὴν εὐθύνη τῆς προστασίας τῆς πολιτιστικῆς του ταυτότητας καὶ τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεών του.
Οἱ μεγάλες ἀποφάσεις ἀνήκουν στὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ καὶ ὄχι σὲ πρόσωπα. Τὰ οἱοδήποτε πρόσωπα.
Ὁ Λαὸς εἶναι ἐδῶ.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐδῶ!
| Φυλλάδιο Πρὸς τὸ Λαὸ Νο 40, τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 2005 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου