Ο εορτασμός του Πάσχα υπήρξε λαμπρός τόσον στην Ιερά Μητρόπολή μας όσο και γενικώτερα, απ΄ όσα εζήσαμε προσωπικώς και είδαμε από τα Μέσα μαζικής Επικοινωνίας και Ενημερώσεως.
Σύμπας ο Ορθόδοξος Ελληνικός Λαός εδόξασε τον Αναστάντα εκ τάφου Χριστόν και αληθινόν Θεόν και ωμολόγησε.
Α) Την πίστη του στον ένα Κύριο, ο οποίος ενηνθρώπησε, έπαθε και κατέβη μέχρις Άδου ταμείων, αναστάς εκ τάφου τριήμερος για να απαθανατίση το πρόσλημα και να ανακαινίση την σύμπασα κτίση.
Την πίστη στον Ιησού Χριστό, ως αληθινό Θεό και όχι ως απλούν άνθρωπο, ή διδάσκαλο, ή κοινωνικό επαναστάτη, ή μύστη μιας θρησκείας, ή αγωνιστή και υπερασπιστή κάποιων ιδεών ο οποίος καταδικάστηκε σε σταυρικό θάνατο, ένεκα των πιστευμάτων του, αλλά εις Εκείνον ο οποίος εκουσίως έπαθε, ενώ ηδύνατο να μην πάθη. Εκουσίως ανήλθε στον Σταυρό, αποκαταστήσας την σταυρική θεανθρώπινη σχέση της αγάπης, η οποία διεκόπη με την παρακοή του ανθρώπου και την αποστασία του από τον Θεό.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα ιστορικό γεγονός, ένα γεγονός δηλαδή που πραγματοποιήθηκε σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, όμως δεν παύει να είναι και μυστήριο. Γι΄ αυτό το λόγο η ανθρώπινη λογική, από μόνη της, δεν μπορεί να κατανοήση το γεγονός αυτό ως μυστήριο, μπορεί όμως ο άνθρωπος να το βιώση εσωτερικά, καρδιακά, όπως οι Άγιοι που ήταν και είναι έμπειροι της Αναστάσεως.
Β) Την αφοσίωσή του στην Αγία μας Εκκλησία. Η Εκκλησία είναι το σώμα Χριστού, και εμείς είμαστε τα μέλη αυτού του Σώματος. Τα μέλη ενδυναμούνται από την κεφαλή, τον Κύριον δηλ. Ιησούν Χριστόν. Το κέντρο της ζωής της Εκκλησίας είναι η Θεία Ευχαριστία, όπου θαυμαστά βιώνομε το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού. Η Εκκλησία, ως Εκκλησία Αναστάσεως, προσφέρει στον άνθρωπο την Χαρά, την Ζωή, την Αλήθεια, το Φως, που είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Δεν προσφέρει κάτι, δεν δίνει γιατροσόφια στον άνθρωπο, αλλά προσφέρει κάποιον, που είναι ο ίδιος ο Σαρκωμένος Θεός. «Εδεήθημεν Θεού σαρκουμένου και νεκρουμένου», ο οποίος με την Ανάστασή του ανεκαίνισε την σύμπασα κτίση. Η Εκκλησία είναι το αναστημένο Σώμα του Χριστού ιστορικά και Μυστηριακά. Όχι φαινομενικά, αλλά πραγματικά.
Αυτή την σχέση του ανθρώπου με την μήτρα της ζωής που είναι η Εκκλησία, βιώνουμε κατά τρόπο θαυμαστό, συγκλονιστικό, μοναδικό κατά την εορτή του Πάσχα και μάλιστα στην ορθόδοξη πατρίδα μας την Ελλάδα, που η ζωή της είναι συνυφασμένη με την Εκκλησία της Αναστάσεως.
Γ) Τον σύνδεσμο με την παράδοση.
Πρώτον με την Ιερά παράδοση, όπως διετηρήθη, αλώβητη, ως πίστη, ως ευσέβεια, ως ζωή αιώνιος, από τότε που η αποκεκαλυμμένη αλήθεια προσεφέρθη ως ουράνια δωρεά δια των Αγίων Αποστόλων στους Αποστολικούς Πατέρες και Διδασκάλους, τούς Οσίους, τούς Μάρτυρας και όλα τα μέλη της Εκκλησίας.
Η μαρτυρία των Αποστόλων δεν ήταν μαρτυρία μόνο σωματικής οράσεως, αλλά εσωτερικής ανακαινίσεως, βαθειάς βιωματικής καταστάσεως και σχέσεως μετά του Αναστάντος Κυρίου. Με τον φωτισμό και την έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος, απέκτησαν την βεβαιότητα της Αναστάσεως και αυτή μετέδωσαν και παρέδωκαν στον κόσμο.
Αυτή την μαρτυρία έδωσαν όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Αυτή την μαρτυρία δίδουν και σήμερα οι έμπειροι και μέτοχοι της Αναστασίμου χαράς και εμπειρίας. Με αυτή την αναστάσιμη εμπειρία, κρατήθηκε όρθιος αυτός ο τόπος. Αυτή η εμπειρία του έδωσε χαρά μέσα στον πόνο και στις δυσκολίες. Όχι μια ψεύτικη και πρόσκαιρη χαρά αλλά ουράνια και αδιάκοπη αγαλλίαση.
Αυτή η Αναστάσιμη εμπειρία έδωσε ελπίδα στους πατέρες μας να προχωρούν στη ζωή τους, κρατώντας άσβεστη την λαμπάδα του ανεσπέρου, αναστασίμου Φωτός, ώστε εμείς να μπορούμε, να βλέπουμε σήμερα και να μη σκονταύτομε ή καλύτερα να μη χανόμαστε στα αισθητά, αλλά κυρίως στα πνευματικά σκοτάδια.
Αυτή Αναστάσιμη εμπειρία έδωσε, και δίδει προοπτική στον τόπο μας και στον Ορθόδοξο Λαός μας για το μέλλον.
Αδελφοί μου, η Ανάσταση δεν είναι ένα γεγονός που εορτάσαμε για μια ακόμα φορά και πέρασε χωρίς να αφήση κάτι στη ζωή μας.
Η Ανάσταση είναι ένα διαρκές βίωμα στην πορεία μας προς επίτευξη του σκοπού της ζωής μας, που δεν είναι άλλος από την κοινωνία μας και προσωπική σχέση με τον Αναστάντα Κύριό μας.
Είμαστε βέβαιοι για την Ανάσταση αφού δίπλα μας αισθανόμαστε την παρουσία των υιών της Αναστάσεως, των Αγίων μας δηλαδή. Πρώτη δίπλα μας μάρτυρας της Αναστάσεως και έμπειρη της αναστάσιμης χαράς, στέκεται η Παναγία μας. Γι΄ αυτό και ξεπερνώντας οδύνες και πόνους, δυσκολίες και αυτή την φθορά της αμαρτίας και τον θάνατο, ψάλλομε θριαμβευτικά.
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας
και τοις εν τοις μνήμασι,
ζωήν χαρισάμενος.
το είδαμε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου