Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Η απόλυτη κρίση...

 
 
Κρίση... Μία έννοια γνωστή σε όλους μας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Την γνωρίσαμε μέσα από την καθημερινότητα μας που αλλάζει δραματικά, μέρα με την ημέρα. Την ζούμε σε παγκόσμιο επίπεδο και σε διαφορετικές προεκτάσεις. Κρίση στην παγκόσμια οικονομία, κρίση στις αξίες, κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, κρίση, κρίση, κρίση...Το αυριανό ευαγγέλιο, μιλά για την απόλυτη κρίση! Αυτήν που φέρνει απέναντι Θεό και άνθρωπο, άνθρωπο και Θεό.



Μας μιλά για τα κριτήρια με τα οποία κρίνει ο Θεός τον άνθρωπο, τα οποία καμιά σχέση δεν έχουν με εκείνα με τα οποία κρίνει ο άνθρωπος, τον συνάνθρωπο του... Ο Χριστός, επιλέγει να μιλήσει απλά και αληθινά στους ανθρώπους. Να τους μιλήσει για τον αιώνιο νόμο, η εφαρμογή του οποίου ξεπερνά κάθε έννοια λογικής. Να μιλήσει για την ξεχασμένη αγάπη, στο πρόσωπο του άλλου, μέσα από οποίον μπορεί κάποιος να συναντήσει το Θεό. 

Για μια ακόμα φορά, ο Λόγος Του Θεού, βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του στην ανθρώπινη κοινωνία. Το περίεργο είναι, πως αυτοί που τον εφαρμόζουν, δεν σημαίνει πως πιστεύουν σε Αυτόν, σε αντίθεση με άλλους, που δηλώνουν πως Τον πιστεύουν, χωρίς όμως να θέλουν να Τον εφαρμόσουν. 

Μέσα σε δύο στίχους του κειμένου, εμφανίζεται η εφαρμογή του στους ανθρώπους: ''ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με'' (Μτθ, 25,35) Πείνα, δίψα, γύμνια και ασθένεια... Η απόλυτη δυστυχία του ανθρώπου! 

Βλέπεις το αυριανό ευαγγέλιο, κάποιοι απλά θα το ακούσουν όταν κάποιοι άλλοι απλά, δίχως κανένα φόβο της ''μελλούσης κολάσεως'' θα το εφαρμόσουν.... Έτσι είναι. Πρόγευση κόλασης και παραδείσου, στην καθημερινότητα της ζωής... 

                                                                           π. Θωμάς Ανδρέου 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου