Κυριακή της Τυρινής - Έφθασε και πάλι η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ρωμ. ιγ΄ 11 – ιδ΄ 4  

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. στ΄ 14 – 21  

Αγαπητοί μου, μπαίνουμε από αύριο στην περίοδο του πιο έντονου πνευματικού αγώνα, στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Η αρχή αυτής της περιόδου, η Καθαρή βδομάδα όπως και το τέλος της, η Μεγάλη βδομάδα, καθορίζουν από μόνες τους τη μορφή και την έκταση του πνευματικού αγώνα.

Καθαρή βδομάδα, αρχή κάθαρσης σώματος και ψυχής. Μεγάλη βδομάδα, αποκάλυψη της φύσης του αγώνα. Ενός αγώνα που έχει σαν αποκορύφωμα το πάθος και την οδύνη του Σταυρού.

Οδυνηρός και πονεμένος, λοιπόν, αυτός ο αγώνας. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο από την αρχή. Γι’ αυτό δεν πρέπει να' χουμε ψευδαισθήσεις. Θέλουμε ν' αγωνιστούμε; Τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για θυσίες. Θα πρέπει να θυσιάσουμε πάθη, φιλοδοξίες και ανέσεις. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι ο αγώνας είναι επάλξεις και χαρακώματα και όχι «τουρισμός και ξενοδοχείο». Είναι περίοδος κάθαρσης σώματος και ψυχής. Είναι περίοδος αγώνα και γιορτής. Πραγματικής γιορτής, αφού θα έχει σαν κατάληξη το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού και τη δική μας συμμετοχή σ' αυτά.

Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι ενός αγώνα δεν είναι τόσο η φύση των υποδεέστερων όπλων, όσο η έλλειψη της θέλησης για αγώνα και προ παντός η προδοσία μέσα από τις ίδιες τις τάξεις μας. Αλλά και η επιτυχία ενός αγώνα δεν εξαρτάται μόνο από την αποφασιστικότητα μας, αλλά ούτε καν από την τελειότητα των όπλων. Η επιτυχία του αγώνα εξαρτάται από την καλή γνώση των όπλων και προ παντός την καλή χρήση τους. Αν όλες αυτές οι προϋποθέσεις χρειάζονται στους συνηθισμένους αγώνες, πόσο μάλλον στον πνευματικό αγώνα.

Το σημερινό Ευαγγέλιο, αγαπητοί μου, μας αποκαλύπτει τόσο τα θετικά, όσο και τα αρνητικά αυτού του αγώνα. Θετικά, όπως το να συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν με οποιοδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε βαθμό. Άλλο θετικό σημείο είναι η πραγματική νηστεία τροφών και παθών. Και τέλος, η προσπάθεια κατάκτησης αρετών και όχι υλικών θησαυρών.

Αρνητικά σημεία για τον πνευματικό αγώνα μπορούν να θεωρηθούν, η μνησικακία, η άρνηση μας δηλαδή να συγχωρήσουμε όσους μας έβλαψαν με έργα και με λόγια. Ακόμα, η αποφυγή της νηστείας, ή και το χειρότερο, η επιδεικτική, η υποκριτική νηστεία. Και τέλος, η συγκέντρωση της προσοχής στα υλικά αγαθά και η απόρριψη των πνευματικών αγαθών.

Κοινό αρνητικό σημείο όλων των πιο πάνω είναι, χωρίς καμιά αμφιβολία, η υποκρισία. Γιατί ενώ ζητούμε από το Θεό να μας συγχωρήσει και δίνουμε μάλιστα τη διαβεβαίωση, μέσω της «Κυριακής προσευχής» (Πάτερ ημών), ότι θα συγχωρήσουμε όσους μας έβλαψαν, την ίδια στιγμή αρνούμαστε να δώσουμε συγχώρηση. Απλώνει ο συνάνθρωπος τα χέρια της συγνώμης, κι εμείς του τα κόβουμε. Ανοίγει το στόμα, για να μας εκφράσει τη λύπη του, κι εμείς του το κλείνουμε. Κατά τα άλλα, θέλουμε να λεγόμαστε και «καλοί Χριστιανοί»! Και το επιβεβαιώνουμε μάλιστα και υποκριτικά, αφού τολμούμε και να κοινωνήσουμε χωρίς ντροπή!

Ο Κύριος σήμερα, αγαπητοί μου, μας λέει με σαφήνεια. «Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δε συγχωρέσετε στους συνανθρώπους σας τα παραπτώματά τους, ούτε και ο Πατέρας θα σας συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα».

Ο κίνδυνος της υποκρισίας δεν περιορίζεται μόνο στη μνησικακία. Παραμονεύει ιδιαίτερα στη νηστεία. Γιατί ενώ μια μερίδα ανθρώπων θέλουμε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί την ίδια στιγμή αρνούμαστε να εφαρμόσουμε τη νηστεία, γιατί δήθεν δεν είναι αναγκαία. Η υποκρισία όμως καραδοκεί ιδιαίτερα και όταν νηστεύουμε, γιατί μπορεί να μας δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της τελειότητας όπως, στο Φαρισαίο της παραβολής. Μπορεί η νηστεία μας να γίνεται επιδεικτικά, για να φαινόμαστε στους άλλους ότι νηστεύουμε. Μπορεί η νηστεία μας να περιορίζεται μόνο όταν είμαστε με άλλους, ενώ στο σπίτι μας να μην νηστεύουμε. Μπορεί ακόμα η νηστεία μας να περιορίζεται μόνο σε ορισμένα φαγητά, όχι όμως στην ποσότητα και την ποιότητα των φαγητών που επιτρέπονται. Νηστεύω, σημαίνει περικόπτω, αφαιρώ, περιορίζω την κατανάλωση ή τη σπατάλη, με σκοπό αυτά που εξοικονομώ από τη νηστεία, να τα προσφέρω σαν βοήθεια σ' αυτούς που έχουν ανάγκη.

Αλήθεια, αν η νηστεία μας εκδηλώνεται μόνο με τους πιο πάνω τρόπους, τότε τέτοια νηστεία δεν είναι αρεστή στο Θεό. Η νηστεία πρέπει να βρίσκεται μέσα στα πλαίσια του θελήματος του Θεού. Νηστεία που είναι έξω από αυτά τα πλαίσια, είναι υποκριτική και διαβολική. Και η υποκρισία νοθεύει και παραμορφώνει. Ακόμα η νηστεία δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στις τροφές αλλά και στην αποφυγή της αμαρτίας. Αν η νηστεία μας περιορίζεται μόνο στις τροφές και όχι και στην αποφυγή του κακού, τότε σε τι θα διαφέρουμε από το διάβολο; Μήπως τρώει ο διάβολος; Σίγουρα όχι. Σταμάτησε όμως από το να κάνει το κακό; Η απάντηση είναι και πάλι αρνητική. Η «νηστεία ουκ αποχή βρωμάτων μόνον, αλλά παντός υλικού πάθους αλλοτρίωσις». Η νηστεία δεν είναι μόνο η αποφυγή των τροφών, αλλά ιδιαίτερα η αποξένωση από τα πάθη. Η αληθινή νηστεία, συνοδεύεται με την αποφυγή της αδικίας και της συκοφαντίας. Αλήθεια σε τι ωφελεί η νηστεία μου, όταν δεν τρώω από τα δικά μου και αρπάζω ξένα; Αλήθεια σε τι ωφελεί η υποκριτική νηστεία μου, όταν αποφεύγω να τρώω κρέας και λάδι και κατατρώω με τη συκοφαντία το συνάνθρωπο μου; Θα μας πει ο Κύριος ότι: «Ου το εισερχόμενον εις το στόμα κοινοί τον άνθρωπον, αλλά το εκπορευόμενον εκ του στόματος τούτο κοινοί τον άνθρωπον» (Ματθ. ιε' 11). Τον άνθρωπο δεν τον κάνει ακάθαρτο ό,τι μπαίνει στο στόμα, αλλά ό,τι βγαίνει από το στόμα, αυτό κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο.

Η νηστεία είναι πρώτα απ’ όλα ανέβασμα στην τελειότητα. Αλήθεια αν θέλουμε να δώσουμε αξία στη νηστεία μας και να την κάνουμε από υλική πνευματική, τότε ας την μετατρέψουμε και σε αγάπη προς τους άλλους. Όσο πιο μεγάλη είναι η στέρηση των τροφών, τόσο πιο μεγάλη ας είναι η αγάπη, με τη μορφή της προσφοράς και της συγχώρεσης. Όσο πιο μεγάλη είναι η στέρηση των τροφών τόσο πιο μεγάλη ας είναι η στέρηση των παθών.

Μεγάλη Σαρακοστή από αύριο. Μια περίοδος σε ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας του Κυρίου στην έρημο και ακόμα προετοιμασία της δικής μας συμμετοχής στα Άγια Πάθη Του. Ο Κύριος, απορρίπτοντας τους πειρασμούς του διαβόλου τόνισε ότι: Ό άνθρωπος δε ζει μόνο με το ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού" (Λουκ. δ' 4).

Πρωταρχικό, λοιπόν, πρόβλημα του ανθρώπου δεν είναι η διατροφή, δεν είναι τα υλικά αγαθά, αλλά τα πνευματικά αγαθά, όπως η αγάπη, η ελευθερία και η δικαιοσύνη. Ακόμα, αξιώματα, εξουσία και κυριαρχία του κόσμου, είναι αληθινοί πειρασμοί, που μπορεί να μας οδηγήσουν πολλές φορές στην αδικία, τη βία και την καταπίεση. Ο δρόμος του Χριστού, είναι δρόμος ταπείνωσης, προσφοράς και αγάπης που φτάνει ως τα όρια της θυσίας.

Αγαπητοί μου, έφθασε και πάλι η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής. Έφθασε η περίοδος για ν' αποδείξουμε αν στ’ αλήθεια είμαστε άνθρωποι του Θεού. Οι πράξεις μας θα το κρίνουν. Ας πούμε, λοιπόν, με έργα ΝΑΙ στο Χριστό, όπως μας ζητά σήμερα. Ας συγχωρήσουμε για να συγχωρηθούμε. Ο ίδιος συγχώρησε, ακόμα κι εκείνους που τον σταύρωσαν. Ας νηστέψουμε ακόμα ανυπόκριτα πάθη και τροφές. Ας στρέψουμε τέλος, την προσοχή μας στις αρετές, τους ουράνιους τούτους θησαυρούς, που δεν κινδυνεύουν από σκόρο, σκουριά και κλέφτες. Με τον τρόπο αυτό θα αξιωθούμε όχι μόνο της επίγειας, αλλά και της ουράνιας Ανάστασης στο χώρο της βασιλείας του Θεού. Ο Θεός ας μας αξιώσει όλους τούτης της χαράς της αιώνιας Ανάστασης. Αμήν.

 Θεόδωρος Αντωνιάδης (Μ.Δ.Κ. Μάρτιος 1997, σελ. 28 – 29).

πηγή

Προσευχή αιτήσεως δακρύων.

...

"Κύριε, Συ μόνο γνωρίζεις ότι η ψυχή μας Εσένα διψά σαν την άνυδρη γη και Εσένα ποθεί.
Στάξε στην καρδιά μας μια σταγόνα από την θεία σου χάρη και άναψε μέσα σ' αυτήν την φλόγα της αγάπης Σου. Κρούσε στην δεκάχορδη κινύρα μας μέλη κατανυκτικά και ευφρόσυνα. Συ που άνοιξες τα μάτια του τυφλού άνοιξε τα μάτια της διανοίας μας να κατανοεί την ομορφιά της Δόξης Σου. Συ που έδωσες νερό στην έρημο σ' ένα λαό απειθή και φιλόνικο, δώσε μας κατάνυξη και δάκρυα στα μάτια για να δακρύζουμε κάθε ημέρα της ζωής μας με ταπείνωση, αγάπη και καθαρή καρδιά.
Ας προσεγγίσει η δέησή μας την αγάπη Σου να μας χαρίσει τον άγιο σπόρο της αληθείας σου για να σου προσφέρουμε δεμάτια πλήρη κατανύξεως και δοξολογίας.
Εισάκουσον Κύριε της προσευχής των δούλων σου , δια πρεσβειών της Θεοτόκου και πάντων των αγίων Σου, ο επί πάντων ευλογητός εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν. ",

Άγιος Εφραίμ Σύρος

Ἐπιστολή διαμαρτυρίας γιά τά βλάσφημα ἐκθέματα τῶν καταστημάτων Carrefour

Θεσσαλονίκη 13-02-2012

Πρός Carrefour

Carrefour, Πυλαία, 55501, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Φαξ. : 2310476673

Κύριοι ὑπεύθυνοι τῶν καταστημάτων Carrefour,

πρόσφατα ἔπεσε στήν ἀντίληψή μου, ὅτι συμπεριλάβατε στά προϊόντα σας, στολή Ὀρθόδοξου Ἱερέως, ἐν ὄψει τῆς ἐπαίσχυντης εἰδωλολατρικῆς ἐορτῆς τοῦ Καρναβαλιοῦ ( ἐτυμολογία: carnis= στά λατινικά τό κρέας καί Βάαλ= ἀρχαία δαιμονική θεότης ), τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἀρχαία παγανιστική λατρεία τοῦ δαιμονικοῦ θεοῦ Βάαλ μέ ἐπιδόσεις σέ μέθες, κραιπάλες, ἀνθρωποθυσίες ( ἐξ οὖ καί τό ὄνομά του ) κι ἄλλες ἀκατανόμαστες κι ἐμπαθεῖς πράξεις.

Ἡ στολή, ἡ συνοδευτική φωτογραφία καί τό περιεχόμενο τῆς συσκευασίας,διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

• τόν ἱερό θεσμό τοῦ Ὀρθόδοξου κληρικοῦ, τά ἄμφια, τό καλυμμαύχι, τό πετραχείλι, τόν Σταυρό, τή χειρονομία εὐλογίας στό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος, τήν κατανυκτική προεορταστική περίοδο τοῦ Πάσχα, τό Τριώδιο, τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή
• διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας ὅλα τά προαναφερθέντα ἀποτελοῦν ἱερά καί ἅγια πρόσωπα καί μέσα της

• διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

τό Πρόσωπο τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ὁ ἱερέας ἀποτελεῖ ἐπίγειο τύπο Του στήν στρατευομένη Ἐκκλησία

• διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

ὅλα τά ἑκατομμύρια Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πού σέβονται-τιμοῦν ὅλα τά παραπάνω καί πιστεύουν, ἀγαποῦν καί λατρεύουν τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό καί Θεό μας!

• καί τέλος διακωμωδοῦν καί ἐμπαίζουν:

τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμό γενικά, μιά πού ἡ χειροβομβίδα πού βαστᾶ τό ἀνήλικομοντέλο στή φωτογραφία τῆς συσκευασίας τοῦ προϊόντος-ἐκτρώματος, ἀφήνει ἀνοιχτά ἀσεβέστατα ὑπονοούμενα, πώς ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμός, καθώς καί ὅ,τι ἀντιπροσωπεύει, ἀποτελεῑ «στόχο ἀνατίναξης» ἀπό τούς «σκοτεινούς» παρασκευαστές, προμηθευτές καί παροχεῖς τους στήν κατανάλωση ( αὐτό ἀφορᾶ ἐσᾶς ).

Ἐπιπλέον καί συνάμα μέ τή βεβήλωση τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων οἱ ὁποῖες προέχουν ὡς «ἱερά καί ὅσια», προκύπτει κι ἄλλη διάσταση στό ὅλο θέμα, πού θίγει τήν εὐαίσθητη ὁμάδα τῶν παιδιῶν! Ἡ φωτογραφία δίνει λαβή καί γιά ἐπιπλέον νομικές διώξεις, διότι ἀπό τή μία «χρησιμοποιεῖται» ἀπό ἀσυνείδητους, ἀνήλικοπρόσωπο νά κρατᾶ φονικό ὅπλο, πρᾶγμα ἀπαράδεκτο κι ἀπό τήν ἄλλη, διοχετεύει μηνύματα βίας σέ ὅλους ἐκείνους τούς ἀνήλικους πού θά δοῦν ἤ ( ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι Του ) θά ἀγοράσουν τό προϊόν! Χτυπιοῦνται μέ ἄλλα λόγια τόσο τά ἅγια καί χρηστά ἤθη, ὅσο καί ἡ παραδοσιακή κι ἀσφαλής διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν μας!

Δέν θά ἐπεκταθῶ περισσότερο στό προϊόν καί στόν τρόπο πού πλασάρεται. Ἡ παροχή του στό ἐμπόριο καί στό βωμό τοῦ μαμωνᾶ, δέν ὑπηρετεῖ μονάχα τή δίψα γιά ἀλόγιστο χρῆμα, ἡ ὁποία δέν λογαριάζει καθόλου τό ψυχικό-πνευματικό κόστος τῶν ὑπάρξεων πού διαφθείρει.

Ἐκτός ἀπό αὐτό, τό προϊόν σας προσφέρεται στό βωμό μασονικῶν, σιωνιστικῶν καί σατανιστικῶν τρύκ πού χρησιμοποιοῦν κάποιοι «πεφωτισμένοι νόες», καί ὑπηρετεῖ τό μεθοδευμένο σχέδιο πού ἔχουν καταστρώσει γιά χειραγώγηση ψυχῶν, ἀπαξίωση θεσμῶν καί μετατόπιση ἀξιῶν. Παραπέμπει σέ σκοτεινές νεοεποχίτικες φόρμες ζωῆς καί συμπεριφορᾶς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς οἰκουμένης, ξεκινώντας ἀπό τήν «μετάλλαξη» τῶν τρυφερῶν παιδικῶν ψυχῶν , ὅπως συμβαίνει μέ αὐτό τό ἀτυχέστατο προϊόν, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ δεῖγμα καί ἀπόδειξη ταυτόχρονα, ἀνάμεσα στήν πληθώρα τόσων ἄλλων κατευθυνόμενων γεγονότων, μέ τά ὁποῖα βομβαρδιζόμαστε καθημερινῶς!

Ἀποτελεῖ γελοιοποίηση, βλασφημία καί ἱεροσυλία!!!

Ἄν δέν ἔχετε ἱερά καί ὅσια, κάποια ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἔχουν καί ὀφείλετε ἀνθρωπίνως καί νομικῶς, ΣΕΒΑΣΜΟ!

Τό προϊόν σας ἀποδεικνύει παντελῆ ἔλλεψη στοιχειώδους σεβασμοῦ τῆς προσωπικῆς μου θρησκευτικῆς ταυτότητος, πού δέν εἶναι μόνο δική μου, ἀλλά κοινή καί γιά τή συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, πού κατά 96% τυχαίνει νά ἀνήκει στούς κόλπους τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανισμοῦ, τῆς ἐπίσημης καί συνταγματικά κατοχυρωμένης ἐπίσημης θρησκείας τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἠθελημένα ἤ ἄθελα σας ἀγνοεῖτε παντελῶς καί προκλητικῶς!

Ὡς ἐκ τούτου, εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας στό τραγικό ἀτόπημά σας, σᾶς ἀνακοινώνω ὅτι σᾶς ἀποκλείω ὡς καταναλωτής, ἐπίσης και τά μέλη τῆς οἰκογένειάς μου κι ὅτι θά ἐνημέρωσω ὅπως πράξουν ὁμοίως οἱ συγγενεῖς, φίλοι, γνωστοί, συνάδελφοι καί μαθητές μου καί ὅποιος ἄλλος πολίτης μέ τόν ὁποῖο θά ἔρχομαι σέ ἐπαφή.

Παρακαλῶ νά συμμορφωθεῖτε στό συνταγματικά κατοχυρωμένο μου δικαίωμα καί σύμφωνο τόσο μέ τό Ἐθνικό μας, ὅσο καί μέ τό Εὐρωπαϊκό δίκαιο περί ἀνθρώπινης προστασίας καί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων γιά προστασία καί σεβασμό τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καί νά ἀποσύρετε μετά ἐγγράφου ἀπολογίας τό ἐν λόγῳ προϊόν- βδέλυγμα.

Εἰδάλλως, ἐπιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου καθ’ ὑμῶν στό προσεχές μέλλον.

Τό παρόν σταλθέν σέ ἐσᾶς ὡς φάξ, θά κοινοποιηθεῖ σέ ὅσο περισσότερα blogsγίνεται στό διαδίκτυο, πρός ἐνημέρωσιν τῶν χιλιάδων καταναλωτῶν κι εὐσυνείδητων πολιτῶν.

Ἐπίσης, θά γίνει καταγγελία καί στό Ἰνστιτοῦτο προστασίας τῶν καταναλωτῶν.

Ἔλπίζω, ἀναμένω κι ἀπαιτῶ τήν ἄμεση θετική ἀνταπόκρισή σας.

Μαρία Σ.

Ἐκπαιδευτικός

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ

Ἔκκληση γιά μή διοργάνωση τοῦ καρναβαλιοῦ

Πρός τόν ἀξιότιμο Δήμαρχο Πάτρας, κ.Γιάννη Δημαρά

καί Ξάνθης, κ.Μιχαήλ Στυλιανίδη

Εἶμαι ἐκπαιδευτικός ἀπ’ τή Θεσσαλονίκη καί ἤθελα νά σᾶς ἀπευθύνω αὐτό τό μήνυμα ὡς μείζονος σημασίας, γιατί ἐκφράζει τόσο ἐμένα προσωπικά, ὅσο και ἑκατομμύρια ἄλλους Χριστιανούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες. Αὐτό τό μήνυμα ἔχω ἱερή ὑποχρέωση νά σᾶς τό ἀπευθύνω πρῶτον ὡς Ὀρθόδοξη Χριστιανή, δεύτερον ὡς Ἑλληνίδα καί τρίτον ὡς ἔντιμος ἄνθρωπος.

Τό Καρναβάλι πού διοργανώνεται κάθε χρόνο στήν πόλη σας καί στό ὁποῖο συμμετέχουν χιλιάδες ἀνθρώπων αὐτοπροσώπως κι ἑκατομμύρια παρακολουθοῦν τηλεοπτικῶς ( κι ἐπηρρεάζονται ὁδηγούμενοι σέ «ἤθη» πού μόνο ἠθική ὠφέλεια δέν παρέχουν, ἀλλά ἀντιθέτως εἶναι ἀνάρμοστα ), ἀποτελεῖ ἀρχαῖο παγανιστικό ἔθιμο μέ ἀνθρωποθυσίες, κραιπάλες καί ἄλλες ἀσωτεῖες γιά τή λατρεία τοῦ Θεοῦ Βάαλ.

Προσβάλλει τό συνταγματικά ἐπίσημο θρήσκευμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί ἄρα τούς πιστούς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς, πρό πάντων ὅμως προσβάλλει τόν ἴδιο τόν Θεό, πρᾶγμα τρομερό! Σημειωτέον, ὅτι τήν Κυριακή πού διοργανώνεται, τελεῖται ὁ ἐσπερινός τῆς συγγνώμης στούς Ἱερούς Ναούς, γιά νά συγχωρεθοῦμε μεταξύ μας, ἐνῶ συγχρόνως παρακαλοῦμε τό Θεό νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μας καί τόν ἄσωτο βίο μας. Τυχαῖο;

Κατανοῶ πώς ἐλεύθερα συμμετέχουν μέ τή θέλησή τους κάποιοι συνέλληνες μέ τρόπο πού αὐτοί ἐπιλέγουν. Ἐπίσης κατανοῶ τήν προσφορά «ἐργασίας» πού παρέχει σέ κάποιους ἄλλους συνέλληνες σέ τέτοιες περιόδους οἰκονομικῆς κρίσεως, καθώς καί τά κέρδη πού ἀπορρέουν ἀπό τήν ἐπισκεψιμότητα στήν πόλη σας.

Ὅμως ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα! Περνᾶτε ( καθώς καί οἱ προηγούμενες Δημοτικές Διοικήσεις ) βλαβερά μηνύματα σέ ψυχές ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων καί μάλιστα σέ καιρούς ὅπου δεν ἀρμόζουν μασκαρέματα, γλεντοκόπια κι ἀσωτεῖες, ἀλλά μετάνοια, ἀλήθειες μέ πεσμένες μάσκες, σύνεση κι ἐγκράτεια, γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ Ἐθνικοῦ ναυαγίου τό ὁποῖο ὑποστήκαμε. Περνᾶτε βλαβερά μηνύματα γιά τή σωτηρία τῶν βαπτισμένων μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων καί τῆς δικῆς σας, τό ὁποῖο Ἅγιον Πνεῦμα τό λυπεῖτε καί προσβάλλετε κατάφορα καί ἐπιπλέον καταδικάζετε τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία στούς ἀπίστους πού ζοῦνε στή χώρα μας.

Κάποτε θά δώσουμε ἀναφορά στό Ἱερό Βῆμα τοῦ Θεοῦ γιά τίς πράξεις μας, γιά τό τί κάναμε στήν ψυχή μας, ἀλλά καί γιά τό πόσες ψυχές παρασύραμε στόν αἰώνιο ὄλεθρο.

Σᾶς παρακαλῶ ἐκ βάθους καρδίας νά σταματήσετε τό καρναβάλι καί νά ἀποδείξετε ὡς δημόσιος λειτουργός τήν εὐαισθησία καί δημιουργικότητά σας, μέ δραστηριότητες ὠφέλιμες γιά τήν Πατρίδα, τήν ὁποία ὁρκιστήκατε στό ὄνομα τῆς Ὁμοουσίου κι Ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος νά ὑπηρεῖτε εὐλαβικά, ὅπως καί γιά τούς συνανθρώπους σας πού ζοῦνε σ’ αὐτήν.

Μέ τιμή,

Μ.Σ. ἐκπαιδευτικός

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου. Τὸ μαῦρο πουλί. (†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου

(Λουκ. ιε΄ 11-32)

Τὸ μαῦρο πουλί.

«Καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν

οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως».

(σελ.224-228)

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Μόνον ὁ Κύριος, ὁ θεῖος καὶ ἀνυπέρβλητος διδάσκαλος, ἠμποροῦσεν ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, νὰ ζωγραφίσῃ μὲ τὸσον χτυπητὰ χρώματα, μὲ τέτοιες δραματικὲς φράσεις, μὲ τόσην ἀριστουργηματικὴν ἀληθινὰ πλοκὴν τὰς συνεπείας τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ νεωτέρου παιδιοῦ τῆς συγκλονιστικῆς Παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου.

Καθὼς ἠκούσαμεν σήμερα τὸ Ἱ. Εὑαγγέλιον, ἐνόμιζες, ὅτι ἐζωντάνευαν ἐμπρός σου τὰ πρόσωπα, ὅτι ἦταν ἕτοιμα νὰ σοῦ ὁμιλήσουν. Ὁ δυστυχὴς ἄσωτος!.....

Ἀκουμπισμένος στὸ φτωχικό του ραβδί, στὴ σκιὰ κάποιου δένδρου, μέσα στὴν παγερή του μόνωσι, βλέπει τὴ σημερινὴ εἰκόνα τῆς ζωῆς του. Θλιμμένος, πονεμένος νοσταλγὸς ρίχνει τὴν καυτερή του τὴ ματιὰ στὰ περασμένα.... Τότε ἦταν ἀληθινὸς πρίγκηψ, ἐλεύθερος, χρυσοκέντητος, χορτᾶτος, ἀξιοπρεπὴς κύριος μέσα σὲ ὁλόκληρη στριὰ προθύμων ὑπερητῶν.

Τώρα ὅμως!..... Ἀλλοίμονον!  Χοιροβοσκός, ἔρημος, κουρελιασμένος, πεινασμένος μέσα σὲ μιὰ ἀγέλη λασπωμένων καὶ βρωμερῶν χοίρων.

«Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν»...

Ἔτσι χαρακτηρίζει ὁ Κύριος τὴν ἀλλαγή του.  Τ ώ ρ α  ὁ ἄνθρωπος συνῆλθε. Μέχρι σήμερα ἦταν σὲ κατάστασι παραφροσύνης, σὲ πυρετὸ καὶ πνευματικὸ παραλήρημα. Τώρα βλέπει τὴν πραγματικότητα. Τώρα καταλαβαίνει, ὅτι εἶναι ἕνα διαμάντι πεταμένο, χωμένο στὴ λάσπη.  Καὶ ξυπνάει.  Καὶ συνέρχεται.  Βέβαια μετὰ τὴν συμφοράν.  Μετὰ τὸ ἐγκληματικὸ σκόρπισμα τῶν ἀγαθῶν.

Διότι πράγματι ἡ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας, ἡ ζωὴ χωρὶς Θεόν, εἶναι ἕνα τρομερὸ σκόρπισμα:

1.Ὑ λ ι κ ῶ ν   ἀ γ α θ ῶ ν.

Κοίταξε τὸν ἄσωτον. Ἔχει χρήματα πολλά. Εἶναι ἡ πατρικὴ περιουσία, ποὺ ἠμπορεῖ νὰ τὴ διαθέσῃ ὅπως θέλει.  Καὶ ἀρχίζει τὸ «ξεφάντωμα».  Διασκεδάσεις· σπατάλες· δῶρα σὲ γνωστούς· ταξίδια πολυδάπανα· σκόρπισαμ ἀφειδώλευτο χρημάτων.... «Ζῶν ἀσώτως! Μέσα στὶς δυὸ αὐτὲς λέξεις, ποὺ εἶπεν ὁ Κύριος, πόσα ὄργια δὲν κρύπτονται, πόσα πάθη καὶ λάθη, πόσοι βόθροι ἀνθόσπαρτοι, πόσαι χυδαιότητα, ποία πτῶσις ψυχῆς! Ἀλλὰ ἡ ζωὴ ἀπαιτεῖ χρήματα. Καὶ ὁ ἄσωτος δίδει χωρὶς δυσκολίαν. Ἕως ὅτου μίαν ἡμέραν.... τελειώνουν. Καταλαμβάνεται τότε ἀπὸ ἀγωνίαν καὶ φρίκην· Ἀλλ’ εἶναι πλέον, ἀργά, πολὺ ἀργά!

Το ἴδιον ὅμως συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς σημερινοὺς ἀσώτους. Πόσαι περουσίαι δὲν ἐσπαταλήσθησαν ἀπὸ ἄσωτα παιδιὰ πλουσίων γονέων! Πόσαι κληρονομίαι δὲν ἐξηνεμίσθησαν σὲ διάστημα ἐλάχιστον! Πόσα παιδιὰ μεγάλων οἰκογενειῶν, μὲ ὄνομα, μὲ ἱστορίαν, δὲν κατέληξαν πάμπτωχοι, θλιβερὰ ἀπομεινάρια μιᾶς παλαιᾶς ζωῆς λαμπρότητος καὶ μεγαλείου!.... Ἔτσι γίνεται, ἀγαπητέ μου, πάντα. Ἡ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας εἶναι ρουφήχτρα ἀνικανοποίητη. Καταπίνει τοὺς κόπους ἐτῶν καὶ τὰς αἱματηρὰς προσπαθείας τιμίων γονέων, ὅταν τὰ παιδιὰ των πιασθοῦν στὸ ἀπαίασιο δίχτυ της.

Καί ὅμως, τὶ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν μὲ τὰ χρήματα αὐτά!  Πόσες πληγὲς νὰ κλείσουν!  Πόσα δάκρυα νὰ στεγνώσουν.  Πόσες χαρὲς νὰ δημιουργήσουν. Πόσα δράματα νὰ προλάβουν.... Πόσα...!

2. Σ κ ό ρ π ι σ μ α  π ν ε υ μ α τ ι κ ω ν   ἀ γ α θ ῶ ν.

Ἀλλ’ ἡ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας σκορπάει καὶ ἄλλα σοβαρώτερα ἀγαθὰ καὶ κεφάλαια.

α) Τὴν ἀτομικὴν ἀξιοπρέπειαν.

Μιὰ ματιὰ πάλις εἰς τὸν «ἄσωτο». Ἀπὸ πρίγκηψ, χοιροβοσκός. Ἀπὂ τὸ παλάτι, στὴ βοσκή.  Πῶς κατήντησε!  Ἀλλὰ τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς συγχρόνους ἀσώτους.  Πόσοι νέοι δὲν κατερράκωσαν τὸ κῦρος των ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἁμαρτωλῆς των ζωῆς; Πόσοι δὲν ἔγιναν πλαστογράφοι, κλέπται, καταχρασταί, διὰ νὰ ἡμποροῦν νὰ χαρτοπαίξουν, νὰ διασκεδάζουν εἰς πολυτελῆ κέντρα, νὰ ξοδεύουν χάριν ἐπιδείξεως; Πόσοι δὲν ἐκλείσθησαν εἰς φυλακὰς, πόσοι δὲν ἔγιναν ἐρείπια κοινωνικά, ὅλοι αὐτοὶ θύματα τῆς ἀσώτου ζωῆς;

β) Τὴν οἰκογενειακὴν τιμήν.

Οἰκουγένειαι ἔπειτα μὲ ὑπόληψιν κοινωνικὴν, μὲ «φίρμες», μὲ ὑψηλὲς γνωριμίες, ἐβυθίσθησαν εἰς τὸ πένθος καὶ τὸ ὄνειδος, διότι τὰ παιδιὰ των, ἀγόρια ἤ κοπέλλες, ἐπῆραν τὸν κατήφορον καὶ ἐσπίλωσαν τὴν τιμὴν τῆς οἰκογενείας καὶ ἐκόλλησαν στὸ σπίτι τῶν μελανὴ κηλῖδα, ποὺ δὲν θὰ σβήσῃ ποτέ.... Καὶ κοκκινίζει ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα ἀπὸ ἐντροπὴν διὰ τὴν ζωὴν τοῦ «ἐξειλιγμένου» νέου τῆς οἰκογενείας ἤ τῆς «ὑπερμοντέρνας» νέας, ποὺ θεώρησαν ἀφόρτηον σκλαβιὰν τὴν ἠθικὴν τοῦ Εὐγγελίου καὶ τὴν ἁγνότητα τῆς χριστιανικῆς ζῶης.

γ) Τὰ διανοητικὰ χαρίσματα.

Πόσοι νέοι μὲ ἱκανόητητες σοβαρές, μὲ ταλέντα θαυμάσια, μὲ δυνατότητες ἐξελίξεως ἐξαίρετες δὲν ἐχάθησαν ἐξ αἰτίας τῆς ἁματωλῆς των ζωῆς; Μέσα εἰς τὸ στριβίλισμα τῆς ἀνηθικότητος, ποῦ νὰ βροῦν τὴν δύναμιν καὶ τὸν καιρὸν νὰ μελετήσουν, νὰ καλλιεργήσουν τὰ προσόντα των, νὰ ἀνεβοῦν ὑψηλότερα; Ἐχάθησαν χιλιάδες νέων μέχρι σήμερα μέσα εἰς τὰ βρωμόνερεα τῆς ἁμαρτίας καὶ ἐμαράθηκαν ἀπὸ ἔλλειψι πνευματικῆς δροσιᾶς μπουμπούκια, ποὺ μποροῦσαν νὰ γίνουν τριαντάφυλλα.

Καὶ περίμεναν οἱ δυστυχεῖς γονεῖς νὰ ἰδοῦν τὰ παιδιὰ των εὐτυχισμένα, γιὰ νὰ χαροῦν κι’ αὐτοὶ στὰ γηρατειά των, ἀφοῦ σ’ ὅλην τὴν ζωὴ των ἐπόνεσαν καὶ ἔκλαψαν γι’ αὐτὰ τὰ παιδιά.... Οἱ δυστυχεῖς γονεῖς!  Τί τραγικὴ διάψευσις ἐλπίδων! ....

δ) Τὰ ψυχικὰ προτερήματα.

Μὲ τέτοιες συνθῆκες πῶς κατόπιν νὰ μὴ γίνῃ τὸ σκόρπισμα τῶν ψυχικῶν ἀρετῶν; Νέοι καὶ νέαι, ποὺ παρουσίαζαν ψυχικὲς ἀρετὲς καὶ ἔδιδαν διὰ τὸ μέλλον χρυσὲς ἐλπίδες ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισαν τὸ κατρακύλισμα, σιγανὸ στὴν ἀρχή, γοργότερα ἀργότερα, παρουσίασαν διαστροφήν.

Ἐχάθησαν τὰ ὡραῖα ἐκεῖνα ψυχκά των σκιρτήματα. Ἐπονηρεύθηκαν. Ἔφυγεν ἡ ἀθῳότης τῶν ματιῶν των. Ἐσκλαβώθηκαν πλέον στὸ κακό. Κουρέλια καὶ αἰχμάλωτοι τῆς ἁμαρτίας, φτερὰ στὸν ἄνεμο, τρέχουν πίσω ἀπὸ κάθε ψεύτικη χαρά, γιὰ νὰ γεμίσουν τῆς ψυχῆς των τὸ βαθὺ καὶ τὸ μεγάλο κι ἀποσμέτρητο κενό. Νυχτωμένοι στρατοκόποι, τριγυρνᾶνε στὰ «σοκάκια» ἀχόρταγοι, ἀνικανοποίητοι, μὲ τὴν πικρία στὴν ψυχή, μὲ τὸ μαχαίρι τῆς ἀπελπισίας στὴν καρδιά των.

Κι’ ἔτσι ἀνίκανοι πιὰ νὰ ἰδοῦν τὴ ζωὴ μὲ καθαρὸ μάτι, τίς πιὸ πολλὲς φορὲς τερματίζουν βίαια τὴ ζωή τους καὶ χάνονται γιὰ πάντα, ἐνῷ θὰ μποροῦσαν νὰ κερδίσουν τὰ πάντα. Κατὰ μίαν στατιστικὴν 1200 κοπέλλες αὐτοκτονοῦν τὸν χρόνο, μόνον στὴν Ἀθήνα! 

Πόσα ἔπειτα ἀγόρια... Πόσοι καὶ πόσες σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα!

Ὅλοι αὐτοὶ εἶναι θύματα τῆς ζωῆς χωρὶς Θεόν.... Τοὺς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς ἀγγέλους καὶ αὐτοὶ γίνονται σκουλήκια, ποὺ σέρνονται καὶ γλύφουν τὸ βοῦρκο, τὴ σαπίλα.... Κρῖμα!

3. Φ ύ λ α κ ε ς,  γ ρ η γ ο ρ ε ι τ ε!

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα. Ὕπουλη, προκλητική, ἀπατηλή, προδοτική. Ἁπλώνει τὰ δίχτυα της μὲ μαεστρίαν. Σ’ ὅλους, ἰδίως εἰς τοὺς νέους, ποὺ ἔχουν πολλὴν ὁρμήν, ἀλλὰ ὁλίγην πεῖραν.

Καὶ οἱ ταλαίπωροι παρασύρονται ἀπὸ τὴν λάμψιν της.

Θὰ ἤθελε σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας νὰ πῇ κάτι στοὺς νέους, ἀμφοτέρων τῶν φίλων.

Νέοι!  Μὴ παρασύρεσθε ἀπὸ τὰ ἐξωτερικά, ἀπὸ τὰ φανταχτερὰ θέλγητρα τῆς ἁμαρτίας. Πίσω ἀπὸ τὰ φῶτα τὰ πολλὰ, τὰ βαρύτιμα παραπετάσματα, τὶς μουσικὲς καὶ τὶς κοσμικὲς ἐμφανίσεις, κρύβονται πολλάκις δράματα μυστικὰ καὶ ἀφανέρωτα. Μὴ γοητεύεσθε σὰν τὴ φτωχὴ πεταλούδα, ποὺ τριγυρνάει διαρκῶς γύρω ἀπὸ τὴ φλόγα τῆς λαμπάδας, καὶ, στὸ τέλος, βρίσκει τὸν θάνατο. Ἡ ζωὴ εἶναι ἀγών. Μιὰ φορὰ ὁ καθένας μας τὸν κάνει.

Ἤ τὸν χάνομεν ἤ τὸν κερδίζομεν.  Καὶ τότε χάνομε ἤ κερδίζομεν τὸ πᾶν.... Ἀλήθεια, τὸ πᾶν!

Ἀγαπητοί,

 Εἶναι σὲ κάποια χώρα ἕνα μαῦρο πουλί, ποὺ τρώγει μόνον στρείδια.  Ψάχνει καὶ τὰ βρίσκει. Πῶς ὅμως νὰ τ’ ἀνοίξῃ; Ἄκουσε τί κάνει. Τὰ παίρνει στὰ νύχια του. Ἀνεβαίνει ψηλὰ καὶ κοιτάζει ποῦ ὑπάρχουν βράχοι. Ἀφήνει τότε τὰ στρεῖδια καὶ πέφτουν.  Χτυποῦν στὰ βράχια. Καὶ σπάζουν. Καὶ ἀνοίγουν.  Καὶ τὸ πουλὶ ἤσυχο τρώγει τὸ περιεχόμενο.  Καταλαβαίνεις τό νόημα. Ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ πουλί αὐτό.  Μᾶς παίρνει στὰ φτερὰ της καὶ πετᾶμε σὲ κόσμους ἀπατηλῆς εὐτυχίας. Καὶ ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ μᾶς ρίχνει ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν φανταστικῶν κόσμων στὶς βραχώδεις ἐκτάσεις τῆς καταστροφῆς.... Καὶ γινόμεθα τότε τραγικὰ συντρίμμια.

Ἀδελφέ μου!  Ἀκούω τὸ φρικιαστικὸ πλατάγισμα τοῦ μαύρου αὐτοῦ πουλιοῦ. Πετάει γύρω μας. Πρόσεξε τί παραγγέλλει ὁ Θεός·

-Παιδί μου φυλάξου, πολύ, ἀπὸ τὸ μαῦρο πουλί.

Ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου
Μητροπολίτου Νικαίας

Λύχνος τοῖς ποσί μου
Λόγοι εἰς τὰ Εὐαγγέλια τῶν Κυριακῶν
Ἐκδόσεις Β΄
Ἀποστολική διακονία 
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 

 

Άναβάσεις - http://anavaseis.blogspot.com

Ταπείνωση, το ρούχο του Θεού!

Ταπείνωση, το ρούχο του Θεού!

 

Θέλω ν' ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί, και να μιλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης.

 Όμως φοβάμαι πολύ, όπως φοβάται εκείνος πού πρόκειται να μιλήσει για το Θεό με τους δικούς του

 συλλογισμούς. Γιατί ή ταπείνωση είναι στολή της Θεότητας. Ό Υιός δηλ. και Λόγος του Θεού, πού 

έγινε άνθρωπος, την ταπεινοφροσύνη ντύθηκε, και συναναστράφηκε μαζί μας με αυτήν μέσα στο 

ανθρώπινο σώμα. Και οποίος ντυθεί την ταπεινοφροσύνη, πραγματικά γίνεται όμοιος με το Λόγο του

 Θεού, πού κατέβηκε από το δικό του ύψος και σκέπασε με την ταπεινοφροσύνη τη μεγαλοσύνη και

 τη δόξα του, για να μην καταφλεχθή ή κτίση, βλέποντας τη θεότητα του. Διότι ή κτίση δεν μπορούσε

 να τον αντικρίσει, αν δεν έπαιρνε ένα μέρος από αυτήν, δηλ. το ανθρώπινο σώμα, ώστε να επικοινωνήσει

 μαζί της. Ούτε μπορούσαν οί κτιστές υπάρξεις να ακούσουν τα λόγια του πρόσωπο με πρόσωπο.

 Διότι ούτε οί Ισραηλίτες μπόρεσαν να ακούσουν τη φωνή του, όταν λάλησε προς αυτούς μέσα 

από τη νεφέλη. Γι' αυτό είπαν στο Μωϋσή (Εξ. 20, 19): "Ας λαλήσει ό Θεός μαζί σου, και συ πες

 μας τους λόγους του, και ας μη λαλήσει ό Θεός μαζί μας, για να μην πεθάνουμε.

Τώρα όμως, πού ό Θεός έχυσε τη χάρη του στον κόσμο με την παρουσία του, δεν κατέβηκε

 σε μας με σεισμό και φωτιά, ούτε με φοβερή και δυνατή φωνή, αλλά ήρθε όπως ή βροχή στο

 κουρεμένο μαλλί του προβάτου και όπως ή σταγόνα πού στάζει στο χώμα απαλά, και

 συναναστράφηκε μαζί μας με ανθρώπινη μορφή. Σκέπασε δηλ., όπως σκεπάζουμε ένα

 θησαυρό, με την ανθρώπινη σάρκα τη δόξα του, και επικοινωνούσε μαζί μας με κείνο 

το σώμα πού κατασκεύασε το θείο του νεύμα από τον κόλπο της παρθένου και Θεοτόκου

 Μαρίας, ώστε βλέποντας τον ως άνθρωπο να συναναστρέφεται μαζί μας, να μη ταραχθούμε

από τη θεωρία του. Γι' αυτό το λόγο, οποίος φορέσει εκείνη τη στολή της ταπεινοφροσύνης,

 με την οποία τον είδε ή κτίση μέσα στο ανθρώπινο σώμα πού φόρεσε ό κτίστης, τον ίδιο το

 Χριστό ντύνεται. Και αντί να ντύνεται την κοσμική τιμή και την εξωτερική δόξα, στολίζεται 

με το εσωτερικό ένδυμα της ταπεινοφροσύνης. Γι' αυτό και τα λογικά κτίσματα, βλέποντας έναν

 οποιοδήποτε άνθρωπο να φοράει αυτό το ομοίωμα της ταπεινοφροσύνης, ακόμη και με τη

 σιωπή τους τον προσκυνούν, τιμώντας τον Κύριο τους, πού τον είδαν να τη φοράει και να

 συναναστρέφεται μαζί τους μέσω αυτής. Ποιο κτίσμα, αλήθεια, δεν ευλαβείται τη θεωρία του

 ταπεινόφρονα; Όμως μέχρι πού αποκαλύφθηκε σε όλους ή δόξα της ταπεινοφροσύνης,

 ήταν ευκαταφρόνητη ή θεωρία της, μόλο πού ήταν γεμάτη αγιότητα. Τώρα όμως ανέτειλε

 σαν τον ήλιο ή δόξα της στα μάτια των ανθρώπων. Και κάθε συνετός άνθρωπος την τιμά, 

οπού και αν φανεί. Γι' αυτό ούτε οί εξ αγνοίας εχθροί της αλήθειας δεν τη θεωρούν ευκαταφρόνητη,

 αν και αυτός πού την απέκτησε φαίνεται φτωχότερος άπ' όλα τα κτίσματα. Ωστόσο, όποιος έμαθε

 την ταπείνωση, τιμάται από τα λογικά κτίσματα σαν να φοράει στεφάνι και βασιλική πορφύρα.

Στο ταπεινόφρονα υποτάσσεται ή λογική και ή άλογη κτίση.

άγιος Ισαάκ ο Σύρος

πηγή

Η Ελλάδα μας μπορεί να σταθεί και πάλι στα πόδια της

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Σπαράσσεται η καρδιά και θολώνει ο νους μας με όσα συνέβησαν τους τελευταίους καιρούς και εξακολουθούν να συμβαίνουν στον Τόπο μας. Άνθρωποι με αξιοπρέπεια χάνουν, από τη μία στιγμή στην άλλη, τη δουλειά, ακόμη και το σπίτι τους.

Το φαινόμενο των αστέγων, αλλά και των πεινασμένων – φαινόμενο κατοχικών εποχών – παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Οι άνεργοι αυξάνονται κατά χιλιάδες μέρα με τη μέρα. Το ίδιο και τα λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Τα νέα παιδιά, τα καλύτερα μυαλά του Τόπου, παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης. Οι πατεράδες μας δεν μπορούν να ζήσουν, μετά τις δραματικές περικοπές των συντάξεών τους. Οικογενειάρχες και ιδίως οι πιο φτωχοί, οι πολύτεκνοι, οι μεροκαματιάρηδες, βρίσκονται σε απόγνωση, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές των μισθών τους και τους αβάσταχτους νέους φόρους. Η πρωτόγνωρη καρτερία των Ελλήνων εξαντλείται, η οργή παραμερίζει τον φόβο και ο κίνδυνος κοινωνικής ανάφλεξης δεν μπορεί να αγνοείται πια, ούτε από εκείνους που διατάσσουν, ούτε από εκείνους που εκτελούν τις φονικές συνταγές τους.

Στις δύσκολες και – αναντίλεκτα- κρίσιμες αυτές ώρες, οφείλουμε όλοι να ξέρουμε και να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει το γεγονός ότι η ανασφάλεια, η απόγνωση και η κατάθλιψη έχουν φωλιάσει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Ότι προκάλεσαν δυστυχώς – και συνεχίζουν να προκαλούν – ακόμη και αυτοκτονίες, εκείνων που δεν μπόρεσαν να αντέξουν το δράμα των οικογενειών και τον πόνο των παιδιών τους.

Μπροστά σε όλα αυτά, η Εκκλησία της Ελλάδος αξιοποιεί κάθε δυνατότητα αλληλεγγύης. Και είναι θετικό που, μέσα στην τόση καταχνιά, ξεπροβάλλει η ευαισθησία, το φιλότιμο και ο αγνός πατριωτισμός των Ελλήνων. Για να δώσει ένα πιάτο φαϊ, ένα ρούχο, μια ανάσα ζωής στους απελπισμένους.

Δυστυχώς, όμως. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται πλέον, το δράμα της Πατρίδας μας όχι μόνο δεν τελειώνει εδώ, αλλά μπορεί να προσλάβει και νέες ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Ζητούνται, άλλωστε, τις ώρες αυτές, ακόμη σκληρότερα, ακόμη πιο επώδυνα, ακόμη πιο άδικα μέτρα, στην ίδια αδιέξοδη και αποτυχημένη γραμμή του πρόσφατου παρελθόντος μας.

Ζητούνται ακόμη μεγαλύτερες δόσεις ενός φαρμάκου που αποδεικνύεται θανατηφόρο.

Ζητούνται δεσμεύσεις που δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά αναβάλλουν μόνο προσωρινά τον προαναγγελθέντα θάνατο της Οικονομίας μας.

Και υποθηκεύουν, ταυτόχρονα, την εθνική μας κυριαρχία.

Υποθηκεύουν τον πλούτο που έχουμε, αλλά και αυτόν που μπορεί να αποκτήσουμε στα εδάφη και τις θάλασσές μας. Υποθηκεύουν την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Εθνική μας Αξιοπρέπεια.

Απογοητευμένοι, απελπισμένοι και ανήσυχοι Έλληνες μας ρωτούν και ζητούν υπεύθυνες, ειλικρινείς και πειστικές απαντήσεις.

Ρωτούν τι τους ξημερώνει η επόμενη ημέρα.

Ρωτούν που πάει η Πατρίδα μας.

Ρωτούν τι επιτέλους μπορεί να σταματήσει το δράμα.

Τι μπορεί να ξαναγεννήσει την χαμένη ελπίδα.

Δυστυχώς όμως !

Στη διαμόρφωση των αποφάσεων, οι φωνές των απελπισμένων, οι φωνές των Ελλήνων, αγνοούνται προ-κλητικά. Δυστυχώς, σήμερα, οι Έλληνες δεν βρίσκουμε απάντηση ούτε στα όσα έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται, ούτε στα όσα ζητούνται από τους ξένους. Είναι, μάλιστα, τουλάχιστον ύποπτη η εμμονή τους σε αποτυχημένες συνταγές. Και είναι προκλητικές οι αξιώσεις τους σε βάρος της Εθνικής μας κυριαρχίας. Και αυτό είναι, ίσως, το πιο ανησυχητικό.

Δεν μπορεί, άλλωστε να αγνοείται από κανέναν ότι οι αντοχές των ανθρώπων γύρω μας εξαντλήθηκαν. Όπως εξαντλήθηκαν και οι αντοχές της πραγματικής οικονομίας.

Και βέβαια, δεν μπορεί παρά να υπάρχουν μπροστά μας και άλλοι δρόμοι.

Δρόμοι πνευματικής ανάτασης και οικονομικής ανάταξης.

Δρόμοι δημιουργίας, ελπίδας και προοπτικής.

Δρόμοι ανοικτοί για κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.

Σε αυτούς τους δρόμους οφείλουμε να πορευθούμε όλοι, με τη συναίσθηση της μετάνοιας. Ενώνοντας τις αστείρευτες δυνάμεις του Έθνους μας.

Αποκρούοντας, ταυτόχρονα, τους έξωθεν εκβιασμούς και απορρίπτοντας τις θανατηφόρες συνταγές τους. Έχοντας, πάνω απ’ όλα, ακλόνητη τη βεβαιότητα, ότι με τη βοήθεια του Θεού και την πίστη στις δυνατότητές μας μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Η Ελλάδα του Πολιτισμού, η Ελλάδα της Ιστορίας, η Ελλάδα των Παραδόσεων δεν μπορεί να χαθεί ούτε γιατί κάποιοι το πίστεψαν, ούτε γιατί κάποιοι μπορεί να το θέλουν. Η Ελλάδα μας μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Μπορεί, και πάλι, να τραβήξει μπροστά.

Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε,

Αυτόν τον δρόμο αναζητούμε και προσδοκούμε οι Έλληνες σήμερα.

***

Επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου προς τον Πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο στις 2/2/2012.

Πηγή: Πρόναος