Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Έφθασε η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Είναι η ωραιότερη και η πιο κατανυκτική περίοδος του Εκκλησιαστικού έτους. Σκοπός της, η πνευματική προετοιμασία μας για τον εορτασμό του Πάσχα.
Η σημερινή Κυριακή, της Τυρινής, αποτελεί, σύμφωνα με μια θαυμάσια έκφραση του Μεγάλου Βασιλείου, το «προπύλαιον» της ιερής περιόδου. Μάς αναγγέλλει την άφιξή της και μάς προσκαλεί να συνειδητοποιήσουμε το υψηλό νόημά της.
Την ημέρα αυτή η Εκκλησία μάς υπενθυμίζει την εξορία των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Ακούσαμε το πρωΐ στο Συναξάρι: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀπό τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ».
Το ευαγγελικό ανάγνωσμα μάς μίλησε για τρία πράγματα, τα οποία οφείλουμε να τα κρατήσουμε όχι μόνο την περίοδο αυτή αλλά πάντοτε.
Το πρώτο που τονίζει η ευαγγελική περικοπή είναι η συγχώρηση. «Θέλετε συγχώρηση; Θα πρέπει να συγχωρήσετε κι εσείς τους άλλους. Εάν συγχωρήσετε, ότι κι αν σας έκαναν οι άλλοι, θα σας συγχωρήσει και ο Πατήρ ο ουράνιος. Εάν δεν συγχωρήσετε τα παραπτώματα των άλλων, δεν θα σας συγχωρήσει ο Πατήρ ο ουράνιος».
Πρέπει να προσέξουμε το σημείο αυτό αν θέλουμε την συγχώρηση των αμαρτιών μας. Χωρίς την συγχώρηση δεν θα δούμε πρόσωπο Θεού, δεν θα αξιωθούμε του Παραδείσου. Η βάση του θέματος αυτού είναι η συγχώρηση εκ μέρους μας όλων εκείνων που μάς έχουν κάνει κακό.
Δεν θα έχουμε καρπό στην πνευματική μας ζωή, στον πνευματικό μας αγώνα, εάν δεν συγχωρήσουμε μέσα από τα βάθη της ψυχής μας, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας, τον καθένα, ότι κι αν μάς έχει κάνει. Δεν πρέπει βεβαίως να περιμένουμε να συμφιλιωθούμε με τον άλλο αν δεν το θέλει πραγματικά. Και στις ημέρες που ζούσε ο Χριστός, οι εχθροί του ήταν αρκετοί, όμως δεν συμφιλιώθηκε με όλους. Δεν είχαν όλοι την διάθεση αυτή. Όμως όλους τους συγχώρησε.
Έτσι κι εμείς να μην μείνουμε στο ότι εμείς θέλουμε να συμφιλιωθούμε αλλά οι άλλοι δεν θέλουν. Εμείς ως χριστιανοί ορθόδοξοι οφείλουμε να εφαρμόζουμε την ευαγγελική αυτή εντολή, να συγχωρούμε μέσα από την καρδιά μας όλους τους ανθρώπους.
Το δεύτερο σημείο στο οποίο αναφέρεται η ευαγγελική περικοπή είναι η νηστεία. Δεν μπορεί να νοηθεί Μεγάλη Τεσσαρακοστή χωρίς νηστεία.
Η νηστεία είναι ένας θεοσύστατος θεσμός, πολύ ωφέλιμος και αναγκαίος για τη σωτηρία μας. Η νηστεία που είναι η ευπρέπεια των Αγγέλων, είναι συνομήλικη με την ανθρωπότητα, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, «δι’ αὐτῆς ὁ Μωυσῆς γέγονε τῷ κτίστῃ συνόμιλος», ο δε Κύριος μας όχι μόνο δεν την κατήργησε τη νηστεία αλλά την εξύψωσε πνευματικά και τη θεωρεί το υπ’ αριθμόν ένα όπλο του χριστιανού στον πνευματικό του αγώνα.
Είναι φάρμακο της ψυχής αλλά και του σώματος η νηστεία. Είναι χαλινάρι κατά των παθών όταν γίνεται με το πνεύμα του Ευαγγελίου και δεν περιορίζεται μόνο στην αποφυγή των λιπαρών φαγητών αλλά επεκτείνεται σ’ όλα τα είδη της κακίας. Να μη σταματά δηλαδή στην εύκολη νηστεία τη φαρισαϊκή, την επιδεικτική που μάς είπε το σημερινό Ευαγγέλιο αλλά να γίνεται δι’ αυτής άμεση και έμμεση έκφραση της αγάπης.
Ο Χριστός με την τεσσαρακονθήμερη νηστεία Του αναπτύσσει τη δυνατότητα να λέει όχι στο δικό Του θέλημα για να μπορεί να λέει ναι στο θέλημα του Θεού και δείχνει το δρόμο της αντίστροφης πορείας από εκείνη του Αδάμ. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο θεσπίστηκε η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να δίδεται η ευκαιρία στον άνθρωπο δια της νηστείας να νικάει το δικό του θέλημα, που πολύ συχνά είναι αυτοκαταστροφικό, για να μπορεί να κάνει το θέλημα του Θεού που είναι πάντοτε σωτήριο και έτσι να μπορεί να καλλιεργεί τη δυνατότητα της αγάπης που τον ενώνει με το Θεό και ο Αδάμ έχασε εξαιτίας της υποδουλώσεώς του στη δική του επιθυμία.
Ο Χριστός πάει και λίγο πιο πέρα. Μάς λέει «κοιτάξτε μόνο, όταν το κάνετε αυτό, μην το κάνετε για επίδειξη», διότι ομοιάζετε με τους Φαρισαίους. Να νηστεύουμε όπως ορίζει η Εκκλησία μας. Μια νηστεία, δηλαδή, που περιορίζεται μόνο στα φαγητά, μόνο στα λάδι και σε ορισμένους άλλους τύπους, είναι νηστεία υποκριτική, ανώφελη και ξεκομμένη από τις δύο μεγάλες αρετές που τονίζονται στο Ευαγγέλιο, τη συγχώρηση και την ελεημοσύνη. Νηστεία χωρίς συγχώρηση των εχθρών μας και νηστεία χωρίς ελεημοσύνη με φιλαργυρία δεν είναι νηστεία.
Το τρίτο θέμα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι «μή θησαυρίζετε θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ὃπου σής καί βρώσις ἀφανίζει». Είναι χαρακτηριστικό αυτό με το οποίο τελειώνει η ευαγγελική περικοπή και μάς καλεί να προσέξουμε. «Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας».
Όποιος από μάς θεωρεί σημαντικό κάτι απ’ αυτά που έχει, χρήματα, εξουσία, δύναμη και οτιδήποτε άλλο, εκείνο θεωρεί πολύτιμο θησαυρό του. Εκεί βρίσκεται ο νους και η καρδιά του. Συνεχώς.
Αν πιστέψουμε ότι μέσα στην καρδιά μας πολύτιμος θησαυρός είναι ο Χριστός και η σωτηρία της ψυχής μας, τότε μόνο θα σωθούμε.
Εάν θησαυρίζουμε, εάν όλος ο κόπος, όλη προσπάθειά μας, είναι να μαζέψουμε θησαυρούς σ’ αυτό τον κόσμο, είναι εντελώς αδύνατο η καρδιά μας να είναι στο Θεό και στην εν Χριστώ ζωή. Για το λόγο αυτό ο Χριστός μάς συνιστά να αποσπάσουμε την καρδιά μας απ’ όλα αυτά και να θησαυρίζουμε στον ουρανό.
Όταν κάνουμε ελεημοσύνη, όταν αγαπάμε τους άλλους, όταν τους συγχωρούμε, όταν σκεπτόμαστε τα ουράνια αγαθά, όλα εκείνα που μάς έχει υποσχεθεί ο Κύριος, τότε θησαυρίζουμε στον ουρανό και εκεί βρίσκεται και η καρδιά μας.
Θα πρέπει τον πνευματικό αγώνα να τον διεξάγουμε σωστά. Όχι από τη μια μεριά να μαζεύουμε θησαυρούς και πλούτη και από το άλλο μέρος να ζούμε δήθεν χριστιανική, πνευματική ζωή. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όταν η καρδιά μάς αγαπήσει κάτι, όλος ο κόσμος να μάς εμποδίζει, η καρδιά εκεί θα πάει. Όπως και όταν δεν θέλουμε κάτι, όλοι να μάς σπρώχνουν προς τα εκεί, δεν πάμε.
Επομένως, εκείνο που χρειάζεται είναι να αγαπήσουμε τον Χριστό και να τον θεωρήσουμε ως τον πολύτιμο θησαυρό μας. Ν’ αγαπήσουμε την αληθινή ζωή, να μετανοήσουμε και να αγωνισθούμε με φιλότιμο τις εντολές του Θεού.
Με την έναρξη της κατανυκτικής περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να συγχωρήσουμε τους πάντες μέσα από την καρδιά μας, να νηστεύσουμε αληθινά και να αγαπήσουμε πραγματικά τον Χριστό, ώστε να γίνει ο πολύτιμος θησαυρός μας.
Ακολουθώντας πιστά και ευσυνείδητα τις πανάγιες αυτές εντολές του Κυρίου μας θα πετύχει και θα καρποφορήσει ο πνευματικός μας αγώνας, ώστε με καθαρή καρδιά να εορτάσουμε πραγματικά τα Πάθη του Κυρίου και την Ανάσταση αλλά και να κερδίσουμε την αιώνιο ζωή.
«Τῇ ἀφάτῳ Σου εὐσπλαγχνία, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου ἡμᾶς καταξίωσον καί ἐλέησον, ὡς μόνος φιλάνθρωπος».
Καλή Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή αδελφοί μου, καλό Παράδεισο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου